ΔιαβάΖω : Fight Club - Chuck Palahniuk

Γειά και χαρά, Χαρά εδώ !

Τι κάνετε; Πώς είστε; Τέλος και οι διακοπές του Πάσχα,και τώρα τα κεφάλια μέσα! Η αλήθεια είναι πως εγώ ταλαιπωρήθηκα αρκετά, εξαιτίας μιας αλλεργίας - η οποία ακόμα με παιδεύει βέβαια- όμως αυτό στάθηκε αφορμή για να διαβάσω περισσότερο! 

Έτσι, ξεκινάμε ευθύς αμέσως με βιβλιοκριτική, και σήμερα θα σας γράψω για ένα -τουλάχιστον- επικό βιβλίο, το οποίο ήμουν πολύ μα πολύ περίεργη να διαβάσω, και ειλικρινά ξεπέρασε τις προσδοκίες μου!

Πρόκειται για το πιο δημοφιλές έργο του Chuck Palahniuk που δεν είναι άλλο από το Fight Club! Το γνωστό Fight Club που έχουμε απολαύσει και κινηματογραφικά από τον David Fincher με τους Edward Norton και Brad Pitt!

''First rule : you do not talk about fight club"

Με αρχηγό τον Τάιλερ Ντάρντεν, ο πρωταγωνιστής του βιβλίου κάθε βράδυ τριγυρνάει  στα υπόγεια και τα parking της Αμερικής, τα οποία και μετατρέπονται σε μια κρυφή, σκοτεινή και βίαιη Λέσχη Πάλης, μια λέσχη με τους δικούς τους κανόνες! Άντρες ''επιφανείς'', κουστουμαρισμένοι και κομφορμιστές κάθε βράδυ τα δίνουν όλα, παλεύοντας μεταξύ τους, κάνοντας μια ιδιότυπη ορφή ψυχοθεραπείας, ενώ την άλλη μέρα επιστρέφουν στα γραφεία τους με μαυρισμένα μάτια, χωρίς να μπορούν να μιλήσουν για τη Λέσχη. 

Ο πρωταγωνιστής ο οποίος πάσχει από αυπνία, προσπαθεί παράλληλα να ''πολεμήσει'' το σύστημα, αφού έχει γυρίσει ένα σωρό λέσχες, και αφού γνώρισε τον μυστηριώδη και γοητευτικά περίεργο φίλο του Τάιλερ παλεύοντας με τους δικούς του προσωπικούς δαίμονες.

Είναι σκοτεινό, αλλά παράλληλα καυστικό, μια σάτιρα της σύγχρονης κοινωνίας και της πολιτικής, που δεν φαίνεται ξεκάθαρα. Ευφυές βιβλίο, με ιδιαίτερη πλοκή, και ομολογώ πως παρόλο που είχα δει την ταινία - την οποία την λατρεύω -  η ανάγνωση του με συνεπήρε. Μου άρεσε πολύ ο τρόπος γραφής, αφού η αφήγηση σε βάζει κατευθείαν στο - όχι και τόσο σταθερό- μυαλό του πρωταγωνιστή. Φαντάζομαι πως για κάποιον που δεν έχει δει το έργο -αν και δεν μπορώ να δεχτώ πως υπάρχει κάποιος εκεί έξω που δεν το έχει δει! - θα είναι ακόμα πιο...αποκαλυπτικό! 

Κάτι που με ενόχλησε λίγο, είναι πως η έκδοση είχε αρκετούτσικα τυπογραφικά λάθη. Όπως και να έχει είναι ένα από τα βιβλία που ήθελα καιρό να διαβάσω, και που είχα μεγάλη περιέργεια να δω πως είναι αποδοσμένη η Λέσχη Πάλης λογοτεχικά! Δεν είναι το πιο ευχάριστο βιβλίο, όμως είναι αρκετά ''τρελό'', ιδιαίτερο και ξεχωριστό ( όπως και ο πρωταγωνιστής! ) , και για αυτούς τους λόγους είναι στα αγαπημένα μου!

Εσείς το έχετε διαβάσει; Έχετε δει το εργο; Ποιο από τα δύο σας άρεσε περισσότερο; Εμένα μου άρεσαν και τα δύο εξίσου! 

Τα λέμε την Τετάρτη, με νέα βιβλιοκριτική! Σας φιλώ!