Το Ημερολογιο της Μπιουτι... Η ιστορία πίσω από την ιστορία !!!

Γεια και χαρά, Χαρά εδώ !!!

Έπειτα από κάποια χρόνια, αποφάσισα να σας γράψω ένα post που πάντα ήθελα, μα πάντα έλειπε από το blog μου !

Σήμερα- και μόλις 5 χρόνια μετά- θα σας μιλήσω για Το Ημερολόγιο Της Μπιούτι και την ιστορία πίσω από αυτό !!!

Ήταν Σεπτέμβριος του 2013! Τότε σπούδαζα σεναριογραφία και δημιουργική γραφή, δουλεύοντας σε μια απαίσια δουλειά για να καλύπτω τη σχολή μου ! Το γράψιμο, που πήγαινε πακέτο με το διάβασμα,  πάντα υπήρχε στη ζωή μου, εξου και η απόφαση των σπουδών μου δεν ξάφνιασε κανέναν στην οικογένεια μου!

Είχα ξεκινήσει δειλά δειλά να εργάζομαι και σαν αρθρογράφος, και φυσικά λόγω των εξελίξεων της τότε εποχής να έχω beauty blog ! Το beauty blogging το υπηρέτησα αρκετά χρόνια, και στο δικό μου blog, αλλά και αργότερα σε διάφορα περιοδικά που εργάστηκα σαν beauty editor! Και τώρα, τόσα χρόνια μετά θα το ομολογήσω! Δε μου άρεσε... Δε με γέμιζε... Και το ανακάλυπτα μέρα με τη μέρα... Όταν με καλούσαν σε events που δεν ήθελα να πηγαίνω, να αγκάζομαι να βγάζω φωτογραφίες καλλυντικά που δε θα αγόραζα ποτέ, να έχω 35 κραγιόν και να μην φοράω ούτε ένα.. Και το κυριότερο... Να μου λένε τι να γράψω! 

Αυτή είναι μια μικρή διαφορά μεταξύ ενός που γράφει επειδή ζει για να γράφει, και ενός που γράφει επειδή πρέπει να ζήσει γράφοντας... Δεν ξέρω εάν το καταλαβαίνετε... Το να είσαι ''καλλιτέχνης'' είναι δύσκολο πράγμα, και βαρύ... Οι περισσότεροι δε θα σε πάρουν στα σοβαρά... Σχεδόν κανείς δε θα σε καταλάβει... Όλοι θα έχουν ''κάτι'' να σου πουν...

Κάπως έτσι, και μέσα σε όλη αυτήν την... απογοήτευση που ένιωθα τότε μέσα μου, γιατί ναι...μπορεί να είχα την...''φήμη'' και το lifestyle, κάποια λίγα χρήματα από αυτό, και αμέτρητα καλλυντικά, μέσα μου ένιωθα κάτι να με τρώει, να με φαγουρίζει και να μου ξύνει τα σωθικά...
  
Και έτσι, μέσα στο χαμό της πρωινής βαρετής μου εργασίας, της σχολής, και της απογευματινής μου ζωής ως ελληνίδα μπιούτι μπλόγκερ και μπιούτι έντιτορ, μια Κυριακή βράδυ μου ήρθε μια ιδέα !!! Θα γράψω μια ιστορία στο blog μου ! Μια ιστορία που δεν θα υπάρχει! Που θα την δημιουργήσει ο κόσμος!

Πήρα αμέσως ένα χαρτί και ένα στυλό, και μέσα σε μισή ώρα έγραψα το πρώτο επεισόδιο! Την επόμενη ημέρα δημοσιεύτηκε ! Και κάπως έτσι, κάθε Δευτέρα ένιωθα πως έγραφα κάτι που με γέμιζε... Ακόμα και αν ήταν μια απλή, ''χαζή'' ιστορία, έγραφα κάτι που ήθελα εγώ... Που δεν μου το επέβαλλε κανείς...Που δεν περνούσε εκατό εγκρίσεις για να γίνει πιο...''web friendly''... Που δεν βαθμολογούνταν από κανέναν...

Η Μπιούτι αγαπήθηκε πάρα πολύ, από όλες - και λέω όλες γιατί σίγουρα μόνο γυναίκες θα μπορούσαν να το διαβάσουν!- γιατί η Μπιούτι ήταν η κάθε κοπέλα που διάβαζε το μπλογκ μου! Η απλή, καθημερινή κοπέλα της διπλανής πόρτας, που έχει σπουδάσει, που είναι άνεργη, που έχει να αντιμετωπίσει τα ''πρέπει'' της κοινωνίας... Πολλές τότε με ρωτούσαν, εάν η Μπιούτι ήμουν εγώ! Όχι, η Μπιούτι δεν ήμουν εγώ, η Μπιούτι ήταν όλες μας ! 


Και κάθε Δευτέρα, ένα νέο επεισόδιο, με ένα δίλημμα στο τέλος για να ψηφίζετε την εξέλιξη! Κατι άλλο που με ρωτούσατε τότε είναι πότε το έγραφα! Και θα σας πω! Κάθε Κυριακή βράδυ, χωρίς να έχω τίποτα στο μυαλό μου! Ποτέ δεν είχα κάποιο πλάνο, ποτέ δεν είχα σκεφτεί πως θα τελειώσει αυτή η ιστορία, ούτε καν τι δίλημμα να βάλω στην πρωταγωνίστρια για να ψηφίσετε! Ήμουν απλά εγώ , το στυλό μου και το τετράδιο μου! Και ποτέ δεν ανησύχησα εαν θα μπορέσω να σκεφτώ τι να γράψω, γιατί μέσα μου ήξερα πως μπορούσα !

Ήταν μια απλή ιστορία που τα είχε όλα... Χιούμορ και ίσως και συγκίνηση ! Ακόμα και ο ρόλος του Πάρη, αν και σήμερα τόσα χρόνια μετά θα τον χαρακτήριζα καρικατούρα, δημιουργήθηκε με πρόθεση να ''δέιξει'' τα πρόβλήματα των ομοφυλόφιλων, στην πορεία δε μου βγήκε και τόσο σοβαρός ! Όμως και αυτόν τον αγαπήσατε πολύ , και ξέρετε πως ο χαρακτήρας του ήταν αυτός που ήταν στα πλαίσια του χιούμορ πάντα, και χωρίς να θέλω να κοροιδέψω φυσικά!

Το δε Τεκνό το αγαπήσατε όσο κανέναν άλλον! Αλλά αυτό ήταν αναμενόμενο ! Μεταξύ μας, εγώ πάντα πίστευα πως θα έκανε την κουτσουκέλα του! Αλλά με διέψευσε !!!

Η ιστορία αυτή λοιπόν, αγαπήθηκε πάρα πολύ, κάθε Δευτέρα λάμβανα τόσα πολλά μηνύματα, που τα έχω ακομα αποθηκευμένα, και όταν τα διαβάζω συγκινούμαι ! 

Επίσης, ένας άλλος λόγος που αγάπησα την Μπιούτι και το ημερολόγιο της, είναι ότι μετά από αυτό, άλλαξα και εγώ! Αποφάσισα να γράφω μόνο για όσα θέλω εγώ, με όλο το ρίσκο που πήρα, γιατί δεν μπορούσα να κάνω αλλιώς !

Γιατί σας τα λέω όλα αυτά σήμερα; Γιατί διάβασα ξανά τα επεισόδια! Και ομολογώ ότι συγκινήθηκα! Και θέλω τόσο πολύ να βρω κάποια στιγμή το χρόνο να σας χαρίσω άλλη μια ιστορία ! 

Και πάλι σας ευχαριστώ για όσα μου έχετε χαρίσει! Το να γράφει κάποιος είναι εύκολο, το να μοιράζεται αυτά που γράφει είναι δύσκολο! Όμως εγώ ξέρω πως εσείς ήσασταν εκεί για μένα, αγκαλιάσατε με πολύ αγάπη αυτήν την τρελή μου απόφαση...και που ξέρετε... Ίσως η Μπιούτι ξαναπεράσει μια βόλτα από τα λημέρια μας στο μέλλον μας!