Η Μια (Έμμα-Θεά- Στόουν) είναι μια σερβιτόρα που ονειρεύεται να γίνει ηθοποιός! Ο Σεμπ (Ράιαν-Θεός-Γκόσλινγκ) είναι ένας ονιεροπόλος τζαζίστας που δουλεύει από δω και από εκεί, με το όνειρο μια μέρα να ανοίξει το δικό του τζαζ μπαρ! Κλασικά, ο δύο νέοι ερωτεύονται, γίνονται ζευγάρι, και παλεύουν για τα όνειρα τους! Ναι, ναι ξέρω! Κάτι σου θυμίζει!!! Τη ζωή σου! Μόνο που στη συγκεκριμένη ταινια, ντύθηκε με υπέροχα χρώματα, γλυκές μουσικές, φοβερά σκηνικά, πανέμορφα ρούχα, ονειρεμένα πλάνα και μια ρετρό νοσταλγία που διαδραματίζεται στο σήμερα!
Χωρίς πολλές φανφάρες, χωρίς δακρύβρεχτες σκηνές, μια απλή ιστορία αγάπης δύο νέων που παλεύουν να πραγματοποιήσουν αυτό που επιθυμούν, έκανε όλο τον κινηματογράφο να κλαίει! Αν και είναι γνωστό πως η ταινια δεν έχει happy end-παρόλο που πολλοί διαφωνούν με αυτό- αξιζει πραγματικά να τη δείτε και είναι σίγουρο πως με τον έναν ή με τον άλλο τρόπο θα ταυτιστείτε!
Ένα απο τα πολλά υπέροχα τραγούδια της ταινίας,που αν και μιούζικαλ βλέπεται πολύ ευχάριστα, ακόμα και αν δεν ειστε φαν του είδους!
Στο δια ταύτα τώρα, η ταινία μου θύμησε αρκετά το Cafe Society του Γούντι Άλεν! Οι ερμηνείες των ηθοποιών ήταν πολύ καλές, και χωρίς πολύ προσπαθεία για να δείξουν κάτι! Βέβαια, σαν ρομαντική ψυχή που είμαι, νευρίασα πάρα πολύ με το τέλος!!! Αν και την έχω δει εδώ και περίπου μια εβδομάδα, ακόμα δεν μπορώ να την ξεπεράσω!
Ονειροπόλοι όλου του κόσμου, κυνηγήστε τα ονειρά σας! Αλλά παλέψτε και για την αγάπη σας γαμώτο!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου