6 Ιαν 2014

*ΤΟ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ ΤΗΣ ΜΠΙΟΥΤΙ...!!!/15*



Ο i-Bασίλης θα ρθει στη γη...

 Ανοιγόκλεισα τα μάτια μου και πάλι... 

Μα βλέπω καλά;

Το Τεκνό, είναι μπροστά μου, με μια πιατέλα στα χέρια, κοιτώντας με την ίδια απορία...

Όλοι γύρω χορεύουν, κινούνται, τραγουδάνε, και εγώ στέκομαι ακίνητη. Τα πόδια μου έχουν βγάλει ρίζες στη γη, ενώ το στόμα μου έχει κολλήσει με ούχου και η πρώτη κόλλα-ούχου για παντού για όλα.

-Τι έγινε φίλε; Τελειώνεις; Έχουμε και άλλα τόσα να βγάλουμε...

Ένας μπρατσαράς του έκανε παρατήρηση.

-Ναι, συγγνώμη... ψέλισσε και έφυγε.

-Τι έπαθες Μπιούτι; Είσαι καλά; Φάντασμα είδες; χουχουχου!!!!

-Ε, κάπως έτσι Πάρη... Με συγχωρείς πάω λίγο στην τουαλέτα.

Πηγαίνοντας  προς την τουαλέτα, είδα μια μεγάλη ουρά γυναικών μέχρι έξω, σαν να έχει εκπτώσεις το ζάρα. Δεν υπάρχει περίπτωση να περιμένω τόση ώρα, για να ρίξω λίγο νερό στο πρόσωπο μου.

Βγαίνοντας από τις τουαλέτες, πέρασα από την κουζίνα,και άθελα μου έριξα μια ματιά μέσα. Και τον ξαναείδα. Και με ξαναείδε. Έφυγε έξω τρέχοντας.

Έκατσα σε ένα πεζούλι, και εκείνη την στιγμή σκέφτηκα, πως ίσως αν κάπνιζα αυτή τη στιγμή να μην ένιωθα έτσι. Τουλάχιστον έτσι κάνουν στις ταινίες. 

Έκλεισα τα μάτια μου και προσπάθησα να ηρεμήσω. Είναι ακόμα εδώ; Δεν είναι στο Παρίσι; Και από όλα τα μέρη της Αθήνας πως και βρεθήκαμε στο ίδιο; Και λες να με είδε με τον Μάνο; Και; Πρέπει να με νοιάζει; Λες να άλλαξε κάτι; Να μην έφυγε; Αυτό να ήθελε να μου πει; Και γιατί δεν προσπάθησε λίγο παραπάνω; 

Και άντε τώρα να συγκρατηθώ και να μη βάλω και τα κλάματα. Αμάν και πως έκανα να το ξεχάσω... Δε ξέρω αν τα κατάφερα... Αλλά μπήκα σε μια σειρά... Κάπως δηλαδή... Ε, θα βρίσω... Σκατά, σκατά, σκατά...

Ένας αέρας που άρχισε να φυσάει με ξύπνησε από τις σκέψεις μου. Ο ημίγυμνος Άι Βασίλης είχε ντυθεί, και έμπαινε σε ένα αυτοκίνητο. Τον κοίταξα και μου χαμογέλασε.

-Καλές γιορτές. Εύχομαι να πραγματοποιηθεί η ευχή σου! μου φώναξε καθώς το αμάξι χάθηκε στο δρόμο.

Είχε πραγματοποιηθεί;

Δεν είμαι καλά, θέλω να πάω σπίτι μου. Θα πάω να χαιρετήσω τα παιδιά, και θα φύγω.

Την ώρα που ξαναέμπαινα στο μαγαζί, δεν είδα μια γιγάντια πιατέλα με καναπεδάκια, και φυσικά έπεσα επάνω με τα μούτρα, και εμένα μου έπεσαν τα μούτρα, μιας και το γεγονός δεν πέρασε απαρατήρητο, αφού ο σερβιτόρος είχε πέσει κάτω.

-Συγγνώμη, δε σας είδα, απολογήθηκα, πηγαίνοντας να το βοηθήσω.

-Δεν πειράζει, ακούστηκε μια φωνή, κάτω από ανακατεμένα ψωμάκια τυράκια και μαγιονέζες.

Έκανε μια κίνηση να τα βγάλει από πάνω του, και μια ακόμη αμήχανη στιγμή, έκανε την εμφάνιση της. Είχα ρίξει το Τεκνό κάτω.
Αφού πέρασαν κάποια δευτερόλεπτα περισσότερης  αμηχανίας, σηκώθηκε.

-Χρόνια πολλά, είπε και μου άπλωσε το χέρι.

-Επίσης του απάντησα, και μετά από αυτή τη χειραψία, αφού ένιωσα και πάλι το άγγιγμα του, κάτι μέσα μου άρχισε να κινείται, σαν να έχω μέσα μου έναν μηχανισμό που κάποιος έθεσε σε λειτουργία.

-Ε,με συγχωρείς, αλλά πρέπει να πάω για δουλεία. Δεν είναι και πολύ καλά τα πράγματα εδώ, και τώρα με αυτό...

-Συγγνώμη... Δε σε είδα... ήμουν αφηρημένη...

-Δεν πειράζει... είπε και έφυγε....

....

-Πάρη , σε παρακαλώ άσε με!

-'Οχι, όχι, όχι! Εδώ θα κάτσεις. Σιγά μη σε αφήσω να πας σπίτι σου να κλαις τη μοίρα σου...

-Μα, και εδώ είναι χειρότερα, δεν καταλαβαίνεις; Θέλω να φύγω...

-Θα μου υποσχεθείς ότι δε θα κλάψεις; Πολύ;

-Ναι....

......

Έφτασα κάτω από το σπίτι, με το ταξί, αλλά δεν ξέρω τι θέλω να κάνω... Μπαίνω στο αμάξι, και αποφασίζω να χαλάσω και τα τελευταία λίτρα βενζίνης σε μια νυχτερινή βόλτα δίχως προορισμό....

 .......

Ο ήλιος είχε ήδη αρχίσει να κάνει την εμφάνιση του, όταν έφτασα στο σπίτι.

Πάρκαρα το αμάξι, και πήγα να βάλω τα κλειδιά στην πόρτα. Καθώς σήκωσα το βλέμμα μου, για να σπρώξω την πόρτα, είδα τη μορφή του, να καθρεφτίζεται στο τζάμι της εξώπορτας. Φφφ, αυτό έλειπε τώρα να βλέπω και φαντάσματα.

Άνοιξα την πόρτα και μπήκα μέσα. 'Εστριψα για να κλειδώσω, και... Αν είναι φάντασμα αυτό, είναι πολύ ζωντανό... Φοβήθηκα λίγο.

-Τι έγινε Μπιούτι; Ξέχασες τη μορφή μου;

Ξεροκατάπια... Ε, δεν είναι φάντασμα τελικά. Εγώ πάλι ίσως και να έφερνα περισσότερο τόσο που άσπρισα...

-Δεν έφυγες;

-Θα φύγω. Άλλαξαν κάποιες ημερομηνίες, και θα καθυστερήσω λίγο. 

-Μμμμ... Και έπιασες δουλειά;

-Εξυπηρέτηση έκανα... Ήμουν υπεύθυνος για το μπουφέ σε ένα πάρτι, αλλά δεν έφταναν οι σερβιτόροι και έκατσα να βοηθήσω. Εσύ; 'Ολα καλά;

Πιο πολύ σε μάχη έφερνε ο διάλογος μας, παρά σε... φιλική κουβέντα. Η ένταση είχε αρχίσει να ανεβαίνει.

-Ναι, μια χαρά. Εσύ; 

-Υπήρξα και καλύτερα.

Τα μάτια μας, δεν είχαν σταματήσει δευτερόλεπτο να αλληλοκοιτάζονται, λες και τίποτα άλλο δεν υπήρχε τριγύρω.

-Πότε θα φύγεις λοιπόν; 

-Κάποτε...  είπε νευριασμένος και έκλεισε με δύναμη την πόρτα. Με έσπρωξε στον τοίχο, και με έπιασε από τα μάγουλα.

-Κάποτε... ξαναείπε. Και η γλώσσα του εισέβαλε με ορμή στο στόμα μου. Με πάθος. Με δύναμη. Και με πόθο. Ανταποκρίθηκα και εγώ στο κάλεσμα του, νιώθοντας αδύναμη να κάνω κάτι άλλο.

Έτσι ανεβήκαμε επάνω στο διαμέρισμα, χωρίς να σταματήσουμε ούτε ένα δευτερόλεπτο. Έκλεισα την πόρτα του διαμερίσματος, και πριν προλάβω να γυρίσω, με σήκωσε στα χέρια του, και με πέταξε στον καναπέ.

-Συγγνώμη για αυτό. Αλλά δεν μπορώ να μην το κάνω. 

-Πρέπει; Θα φύγεις κάποτε...

Με φίλησε και πάλι. Πρέπει δεν πρέπει; Τώρα είναι αργά; Το ξέρουμε και οι δυο.

-Τώρα είναι αργά...

Φφφφ, το είχα ξεχάσει αυτό με τη σκέψη μου...

Άρχισε να μου φιλάει το λαιμό, στην αρχή τρυφερά, και μετά πιο άγρια. Και έτσι άγρια, με μια κίνηση μου έσκισε το φόρεμα με τα χέρια του, αλλά τον ήθελα τόσο, που δε σκέφτηκα πως ήταν ολοκαίνουριο, εντάξει το είχα πάρει και με έκπτωση, οπότε πάει στα κομμάτια. 

Άρχισε να μου χαιδεύει τους μηρούς, με τα χέρια του.

-Το δέρμα σου είναι τόσο απαλό. Θέλω να το αγγίζω συνέχεια, μου ψιθύρισε.

Ας είναι καλά η ενυδατική μου! Νιβέα φορ έβερ!

Και σε λίγη ώρα, γίναμε ένα. Διαφορετικά αυτή τη φορά. Σαν ένα παιχνίδι, μια πάλη μεταξύ εχθρών που κατά βάθος αγαπιούνται παράφορα. Μια προσπάθεια να ανήκει ο ένας στον άλλον, έστω για αυτή τη στιγμή, αυτή τη στιγμή που τα σώματα μας λικνίζονται στο τραγούδι του έρωτα. 

Οι ανάσες μας συγχρονισμένες και καυτές παραδόθηκαν μαζί με τα σώματα μας, σχεδόν ταυτόχρονα. Και έτσι αποχαιρετιστήκαμε, με το κύκνειο άσμα μας, να είναι καλύτερο όλων, επάνω στον καναπέ του σαλονιού μου, και με ένα σκισμένο φόρεμα λίγο πιο κάτω, που είχε γίνει σιωπηλός μάρτυρας.

....

Και πέρασαν οι μέρες ημερολόγιο μου. Πέρασε η χρονιά. Και το Τεκνό είναι στο Παρίσι. Μιλάμε κάθε μέρα σχεδόν από το σκάιπ.
Εγώ συνεχίζω κανονικά τη δουλειά μου, και τραβολογιέμαι με τον Πάρη από πάρτι σε πάρτι.

Ναι, ξέρω αναρωτιέσαι τι έγινε με το Τεκνό. Θα σου τα πω όλα. Δεν έγινε τίποτα. Δεν είμαστε μαζί, αλλά δεν είμαστε και χώρια. Δεν θέλαμε να έχουμε μια σχέση εξ'αποστάσεως, τι εξ'αποστάσεως δηλαδή να 'μασταν Αθήνα Θεσσαλονίκη να πω εντάξει, αλλά Αθήνα Παρίσι υπάρχει ένα πρόβλημα!

Όμως δε θέλαμε να φτάσουμε και στο άλλο άκρο. Να μη μιλάμε.

Έλα τώρα αφού με ξέρεις, καμιά φορά στεναχωριέμαι. Και ζηλεύω λίγο, μη βρει καμιά Γαλλίδα. Και αναρωτιέμαι αν με σκέφτεται όπως εγώ. Αλλά μετά μου περνάει!

Δεν ήταν σωστό να δεσμευτούμε για τόσο μεγάλο χρονικό διάστημα, αλλά ούτε και να μισήσουμε ο ένας τον άλλον. Και που ξέρεις καμιά φορά πως τα φέρνει η ζωή... Όλα για κάποιο λόγο γίνονται. Απλώς κανείς δεν ξέρει αυτό το λόγο!

Είμαι καλά όμως. Η επαφή μας μου κάνει καλό. Και επίσης σταμάτησα το γυμναστήριο, δεν είχα καμιά όρεξη να συναντήσω το Μάνο πάλι...

Αυτές οι γιορτές για μένα ήταν οι καλύτερες. Γιατί πήρα αυτό που ζήτησα από τον Άγιο Βασίλη! Δε μίσησα έναν άνθρωπο που με έκανε να δω τη ζωή μου αλλιώς, που με έκανε να χαμογελάσω ξανά, και ακόμα και αν έφυγε δε χάσαμε επαφή. Και ελπίζω!

Έμαθα επίσης πως η καρδιά δε δαμάζεται και αν την κρατάς ελεύθερη δε σε αφήνει ποτέ.

Σε αφήνω τώρα ημερολόγιο μου, για να πάω στο ταχυδρομείο να πάρω επιτέλους τις παραγγελίες μου από το i herb και από άλλα σαιτ. Είχα ένα πρόβλημα με το τελωνείο, αλλά ευτυχώς όλα καλά!

..............

Επιτέλους σπίτι! Έβαλα τις πιτζάμες μου, έφτιαξα ένα τσάι, και άνοιξα τα πακετάκια μου, με τόση χαρά, αφού τα περίμενα τόσο καιρό!

Τέλεια πινέλα, κρέμες σώματος, αλλά και διάφορα αρώματα. Καλέ , τι είναι αυτό το κουτάκι;

Μια κολόνια και ένα σπρέι σώματος σι-θρου. Τι μου θύμισε! Αχ! Αγαπημένες εποχές- αγαπημένες μυρωδιές! 

Και ένα σημείωμα.

''Ευχαριστούμε για την παραγγελία σας. Καλή χρονιά!''

Αχ, πόσο τυχερή! Όμως το έχω ήδη αυτό το πακετάκι!

Αλλά δεν αγχώνομαι, ξέρω τι θα το κάνω!

Θα το χαρίσω σε μια από εσάς!!!!

Τι, για τόσο αχάριστη με έχετε; Τόσο καιρό με βοηθάτε, και με συμβουλεύετε! Αν δεν είχα και εσάς, ποιος ξέρει τι θα έκανα τώρα; Μπορεί να μην είχα γνωρίσει το Τεκνό, να είχα κάποια άλλη δουλειά, να μη μίλαγα με τη μητέρα μου, και το χειρότερο...; Μπορεί να μην υπήρχα...

Όμως υπάρχω, και για να σας ευχηθώ καλή χρονιά, σας κάνω δώρο το παρακάτω->


Απλώς μπείτε εδώ-> εδώ!!!



και ακολουθείστε τις οδηγίες!








Share this PostPin ThisShare on Google PlusEmail This

16 σχόλια:

  1. Περίμενα πως και πως το νέο "επεισόδιο" της Μπιούτι!
    Για ακόμα μία φορά,είναι υπέροχο :)

    Υ.Γ.Ευχαριστώ πολύ Μπιούτι για τον διαγωνισμό!Εύχομαι να είμαι η τυχερή
    Φιλιά,Εύα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σε ευχαριστω για τα λόγια σου !!!! Καλή επιτυχία σου εύχομαι !!!! Φιλάκια !!!!

      Διαγραφή
  2. Άντε τώρα μωρέ...Στενοχωρήθηκα!
    Γιατί να φύγει το Τεκνό?!
    Στο επόμενο να έχει καμιά τρελή περιπέτεια πάλι(άμα είναι με τον Πάρη ακόμη καλύτερα)να γελάσουμε λίγο!
    Σ' ευχαριστούμε πολύ πολύ για το διαγωνισμό! :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Άξιζε η αναμονή γι' αυτό το επεισόδιο Χαρά μου! Καλή χρονιά σε σένα και την Μπιούτι!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Αυτά είναι τα καλά Μπιούτιιι!!Τα αποχαιρετηστήρια!!
    Το πε και ο Σαιξπηρ!!
    "Το αντίο του αποχωρισμού έχει μια γλύκα τόση..."κάπως έτσι!χεχε!!
    Thank you και για το δωράκιι!! :D

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Τι? Δε θα ψηφίσω φέτος? Τι θα γινει ? τι δε θα γίνει???ααααα δε θελω αλλαγες!!! Τελειο το επεισοδιο και παλι κοριτσακι μου..Καλη χρονια να εχεις και οτι επιθυμεις να το αποκτησεις.... εγω περιμενω να δω λεπτομερειες απο τις παραγγελιες ε!!!
    φιλια
    Μαιρη

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Χάχα!!! Θα ψηφίσεις απο το επόμενο είπαμε κάποια πραγματα ειναι σταθερές αξίες !!! Φιλάκια !!!!!

      Διαγραφή
  6. Υπεροχο για ακομα μια φορα το επισοδιο της Μπιουτι!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Όχι ρε Τεκνό, όχι ρε αγορίνα μου, όχι! Δε γίνεται να φεύγεις και να κάνεις σχέση εξ αποστάσεως, τα Καρκινάκια δε δεχόμαστε τέτοια, η στεφάνι ή τίποτα :P Τι πα να πει ελεύθερη σχέση δηλαδή, πάμε δεξιά κι αριστερά κι έχουμε και μια καβάντζα, Ε ΌΧΙ.

    Αρνούμαι.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Χαχαχαχ !!!! Μη μου σύγχυζεσαι και μου πάθεις τιποτα !!!!! Λες να ήταν καρκινακι και να δεχόταν κατι τέτοιο ; :-ρ

      Διαγραφή
  8. Ευχαριστούμε Μπιούτι για το δωράκι! ;)

    Καλά πραγματικά θαυμάζω τον τρόπο που γράφεις με τις συνεχείς ανατροπές!
    Τέλειο επεισόδιο όπου τα είχε ολα!
    Καλή Χρονιά και από εδώ!
    Φιλάκια πολλά Χαρά μου! :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Copyright © by Jiubilo. All rights reserved. Powered by Blogger. Designed by El Design