7 Οκτ 2013

*ΤΟ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ ΤΗΣ ΜΠΙΟΥΤΙ...!!!5*




Ξεκαθαρίσματα...

- Δε θέλω να μάθω...Από τη μέρα που μπήκες στη ζωή μου,απέκτησε ένα ενδιαφέρον που δεν το είχε πριν,και μου αρέσει αυτό...


   Μες στη στεναχώρια μου σκέψεις περνάνε από το μυαλό μου...Από ποιο σύννεφο να έπεσε και να προσγειώθηκε στη γη;Ζαχαροπλάστης να ταν ο πατέρας του;Και άλλα τέτοια.

-Που με βρήκες και έμπλεξες μαζί μου πάντως!Μια χαρά νορμάλ άνθρωπος... Ξεφυσάω...

-Άστα αυτά,μου λέει και μου χαϊδεύει το πηγούνι,πιες λίγο νερό.

-Δε μπορώ...

-Δε με νοιάζει.Θα το πιεις! με διατάζει 
χαμογελώντας.Και πως να του αντισταθείς!
Πίνω με βαριά καρδιά το νερό, και κοιτάζω προς το νοσοκομείο.

-Οι γιατροί ακόμα δεν ανακοίνωσαν κάτι.Όμως μην ανησυχείς.Όλα καλά θα πάνε...

 Αυτό το ''όλα καλά θα πάνε'' που έχουν και σου πιπιλάνε όλοι σε κάθε δύσκολη στιγμή σου, πόσο με εκνευρίζει...Και στο λένε και με ένα ύφος ''ξέρω ότι σου λέω ψέματα, όλα χάλια θα πάνε, αλλά έτσι πρέπει να πω!''.

-Ξέρω τι σκέφτεσαι ότι σου λέω βλακείες, όμως αλήθεια το πιστεύω.

 Εάν δεν είναι ο Μελ Γκίμπσον, στο αυτό που θέλουν οι γυναίκες, μάλλον το μυαλό μου δε σκέφτεται μόνο αλλά μιλάει κιόλας...

-Επίσης η Τίνα μου είπε να σου δώσω αυτό, συνεχίζει δίνοντας μου ένα χαρτάκι.Σε παρακαλώ να το διαβάσεις.

Στραβομουτσουνιάζω...

-Είσαι τόσο όμορφη όταν το κάνεις αυτό...Κυρία δασκάλα!

Άθελα μου χαμογελάω...

-Όσο για αυτό, καταλαβαίνεις.Η μητέρα μου είναι συντηρητική, και εντάξει...

-Καταλαβαίνω.Βασικά δεν καταλαβαίνω αλλά εντάξει.Τόσο περίεργο φαίνεται στον κόσμο;

-Μάλλον, απαντάω με σκυμμένο το κεφάλι.

 Το χέρι του πιάνει το δικό μου, και το χαϊδεύει στοργικά.Έρχεται κοντά μου, και τα χείλη του πλησιάζουν τα δικά μου.Και μες στην αδυναμία μου, παραδίνομαι στη δύναμη του φιλιού του. Τρυφερό και απαλό, με ταξιδεύει σε μέρη που δεν έχω πάει ποτέ.Η γεύση του σα γλυκό τριαντάφυλλο. Ο χρόνος έχει σταματήσει...Μέχρι που μια κόρνα μας ξυπνάει από το ταξίδι μας. Ένα ασθενοφόρο θέλει να περάσει, και έχουμε κλείσει την είσοδο. Κάνουμε στην άκρη, και ακούμε τον οδηγό να αναφωνεί.

-Σχολιαρόπαιδα...

Και όπως είναι φυσικό, ξεσπάμε σε γέλια.Όμως σύντομα το γέλιο μου, μετατρέπεται σε κλάμα.Ξαφνικά συνειδητοποιώ που βρίσκομαι, και γιατί. Όμως προσπαθώ να το κρατήσω μέσα μου. Αλλά το μυαλό μου πάλι μίλησε δυνατά!

-Έλα Μπιούτι, ηρέμησε.Εγώ θα φύγω.Θα είσαι σίγουρα εντάξει;

-Ναι, ναι πήγαινε.Θα πάω επάνω στο δωμάτιο.Εύχομαι μόνο να έχουν φύγει όλοι αυτοί.

-Έχουν φύγει!
  
  Μετά από μισή ώρα, και δύο καφέδες, περιμένω μόνη μου στο θάλαμο του νοσοκομείου. Κανένας γιατρός κανένα σημάδι.Πάω να κάτσω ,και εκείνη την ώρα μου πέφτει ένα χαρτάκι. Το χαρτάκι της Τίνας.
Το τσαλακώνω, και πάω να το πετάξω. Κοντοστέκομαι , σκέφτομαι και ξανασκέφτομαι. Όλες οι φιλίες για έναν άντρα έχουν καταστραφεί,από αρχαιοτάτων χρόνων.Και όλοι οι γάμοι από μια γυναίκα επίσης..Ερωμένη είναι , πεθερά είναι. Γυναίκα πάντως!.Λέω να δώσω μια ευκαιρία στην εξήγηση της, και ανοίγω το χαρτάκι.

 Πραγματικά,δεν ξέρω τι πέρασε από το μυαλό σου.Δε σου κρατάω κακία, ότι και αν είναι αυτό που μπορεί να σκέφτηκες. Ο Π.Μ.Α. επικοινώνησε μαζί μου, γιατί ήθελε να τον βοηθήσω σε κάτι νομικά θέματα σχετικά με το διαζύγιό του.Το πως βρήκε το τηλέφωνό μου, δεν το ξέρω.Εγώ δεν ήθελα να αναμειχθώ,και απλά τον παρέπεμψα σε άλλο δικηγόρο.Ξέρεις πόσο δεν τον χώνεψα ποτέ μου,και να αναλάμβανα το διαζύγιο, δε θα μου ήταν ότι πιο ευχάριστο. Σα φίλη σου, δεν ήθελα καν να μάθεις πως θα χώριζε.Ήθελα απλά να προχωρήσεις μπροστά.Μόνο αυτό και τίποτε άλλο.Φυσικά μπορείς και να το επιβεβαιώσεις όποτε θες.Λυπάμαι για όλα.

Τίνα.

Λες ;Λες... Είμαι και εγώ ώρες ώρες...Θα έχανα τη φίλη μου για αυτόν το γελοίο. Και για αυτόν τον γελοίο κινδυνεύω να χάσω και τη μάνα μου.Τη μαμάκα μου...


Ξαφνικά ένα δάκρυ τρέχει από το μάτι μου.Όχι, δε θέλω να σκέφτομαι κάτι τέτοιο. Ο πόνος του χαμού είναι αβάσταχτος, το είχα περάσει μια φορά με τον πατέρα μου, και είναι κάτι που ποτέ δεν ξεπερνιέται.Όμως δε θα αντέξω να το περάσω πάλι, όσο και αν ξέρω πως κάποια μέρα θα γίνει.Κάποια μέρα όμως.Όχι σήμερα.Όχι έτσι.

Τρεις ώρες στο νοσοκομείο,και μάλιστα στην αναμονή είναι ότι χειρότερο. Χειρότερο και από το να είσαι δεμένος σαν τον Άλεξ στο κουρδιστό πορτοκάλι, και να σου βάζουν να παρακολουθείς ελληνική τηλεόραση. Δηλαδή....εφιάλτης...  Ένας γιατρός βγαίνει ,και σηκώνομαι αυτόματα.


-Γιατρέ,πείτε μου,πως είναι η μητέρα μου;


-Γεια σας.Ονομάζομαι Φίλιππος Πέτρου,και είμαι ο καρδιολόγος του νοσοκομείου.

  Και τι με νοιάζει εμένα;

-Ναι,παρακάτω...  Ευτυχώς η σκέψη μου αυτή τη φορά σώπασε!

-Η μητέρα σας,έπαθε ένα έμφραγμα του μυοκαρδίου.

-Έμφραγμα;Είναι καλά;Μπορώ να τη δω;

-Ηρεμήστε δεσποινίς μου.Μια χαρά είναι.Δηλαδή ξεπέρασε τον κίνδυνο.Δε μπορείτε να τη δείτε,δεν έχει ξυπνήσει ακόμα.

-Πότε θα μπορώ να τη δω;

-Από αύριο.Θα χρειαστεί να μείνει άλλες δυο μέρες μέσα,για προληπτικούς λόγους.Θα χρειαστεί παρακολούθηση,ξεκούραση,και φυσικά όχι εντάσεις,και όχι στεναχώριες.

-Μάλιστα. Όχι εντάσεις και όχι στεναχώριες.

-Παρακαλώ ελάτε μαζί μου να υπογράψετε τα χαρτιά για την παραμονή της,και μπορείτε να περάσετε ξανά αύριο.

...............


 Έτσι που λες ημερολόγιο μου πέρασε και αυτή η μέρα.Ευτυχώς το Τεκνό είναι το μόνο καλό που μου έχει συμβεί τώρα τελευταία...

Ευτυχώς και η μαμάκα μου ξεπέρασε τον κίνδυνο....Ευτυχώς που η Τίνα δεν έκανε τίποτα πονηρό με τον Π.Μ.Α. ...Ευτυχώς που ξέχασα και να μεγαλώσω...Και ευτυχώς που δε μου έκοψαν το ρεύμα ,ακόμα, γιατί από αύριο δε θα μου κάνουν τη χάρη αν δεν το πληρώσω... Σε αφήνω τώρα ημερολόγιο μου, γιατί θέλω να κάνω ένα μπάνιο.

...............


  Η δύναμη του καυτού νερού επάνω στο σώμα,είναι λυτρωτική. Λες και ξεπλένει τις αμαρτίες και τα λάθη σου.

  Βάζω το μπουρνούζι μου,και πάω στο σαλόνι. Κάθομαι στον καναπέ,στο σπιτάκι μου, στην ησυχία μου. Ησυχία;Άγνωστη λέξη τις τελευταίες μέρες!
Τώρα αυτό που θα ήθελα πραγματικά είναι το Τεκνό.Και μόνο στη σκέψη ανατρίχιασα!Είναι τόσο γλυκός και τρυφερός.Υπάρχουν ακόμα τέτοιοι άντρες, απλά είναι γεννημένοι τη λάθος εποχή...Ή μήπως εγώ γεννήθηκα τη λάθος εποχή;Ποιος ξέρει;Δε μας νοιάζει!
Με τη σκέψη του Τεκνού με πήρε ο ύπνος στον καναπέ.Και με τη σκέψη της μαμάς μου ξύπνησα.

  Σηκώθηκα,ντύθηκα,πήρα ταξί και κατευθύνθηκα αμέσως στο νοσοκομείο. Όμως τα λόγια του γιατρού που ήταν έξω από την πόρτα ήταν τα μόνα που δεν περίμενα να ακούσω.


-Λυπάμαι δεσποινίς μου,η κυρία Ντίνα,δε θέλει να σας δει. Είπε να μη σας αφήσουμε να περάσετε,και απειλεί να μας κάνει μήνυση άμα σας αφήσουμε.


 -Μα τι λέτε γιατρέ μου,είμαι η κόρη της.

-Λυπάμαι. απαντάει ψυχρά μου γυρνάει την πλάτη,και μου κλείνει την πόρτα στα μούτρα.

 Για ακόμη μια φορά νιώθω πρωταγωνίστρια σε θέατρο,αλλά σε δράμα αυτή τη φορά.Μάταια πέρασαν τέσσερις ώρες με εμένα να ξεροσταλιάζω έξω από την πόρτα του δωματίου,και να μου συμπεριφέρονται σαν να είμαι αόρατη.Ε, θα φύγω και εγώ. Πείσμα η μάνα μου; Πείσμα και εγώ!


 Πήγα μόνη μου από το νοσοκομείο μέχρι το κέντρο περπατώντας.Είχα καιρό να κατέβω στο κέντρο.Αυτή τη φορά προσπέρασα όλες τις βιτρίνες, ούτε ένα βλέμμα δεν τους έριξα. 

 Τώρα όμως κουράστηκα, καιρό είχα να περπατήσω και η τελευταία φορά που έκανα γυμναστική ήταν πριν από ένα μήνα, που πέρασα το δρόμο με κόκκινο τρέχοντας.
 Μπαίνω στην αγαπημένη μου καφετέρια και παραγγέλνω ένα λάτε frapuccino cacaoccino με έξτρα γάλα,καραμέλα,σιρόπι σφενδάμου και κομματάκια bitter σοκολάτας από τη Μαγαδασκάρη , και κάθομαι σε έναν από τους αναπαυτικούς καναπέδες. Βγάζω το τάμπλετ μου, που το είχα πάρει με ταμπλετοδάνειο και ευτυχώς που έχει δωρεάν ίντερνετ και μπαίνω και το χρησιμοποιώ. Μπαίνω στα e mail
μου και όπως ήταν αναμενόμενο ο Π.Μ.Α. είναι πρώτος στη λίστα. Μου έχει στείλει πέντε μηνύματα. Τα διαγράφω όπως είναι,  και μπαίνω να του γράψω ένα τελευταίο μήνυμα αποφασισμένη να το τελειώσω εδώ μια για πάντα.


  Δε με ενδιαφέρει τι κάνεις, δε με ενδιαφέρει αν χώρισες ή όχι. Δεν ταιριάζουμε σου λέω. Τόσο αντικειμενικά στο λέω. Και οι φίλες μου δε λένε το αντίθετο. Μη με ενοχλήσεις ξανά, είμαι αλλού. Το μόνο που λυπάμαι είναι τα δέκα χρόνια που έχασα από τη ζωή μου. Αλλά εντάξει , όλοι κάνουν λάθη.Και εγώ ξεπέρασα τα όρια. Να περνάς καλά, και αντίο.

 υ.γ. Μη μου απαντήσεις καν, γιατί θα σε κάνω block και δε θα δω το μήνυμα σου ούτως ή άλλως.
Μπαι μπαι
Μπιούτι 

 Ουάου!Εγώ το σκέφτηκα αυτό; Μπράβο μου! Το στέλνω, και αποφασίζω να μπω σε κανένα site εύρεσης εργασίας γιατί πραγματικά εάν δε βρω δουλειά με βλέπω να κοιμάμαι σε παγκάκια. Σκόρπιες αγγελίες, πατάω αποθήκευση σελίδας και θα τις δω αύριο με την ησυχία μου. Τώρα που δεν έχω και μάνα να με βοηθήσει ....Θα  με σκάσει αυτή η γυναίκα. Άμα την πιάνει πείσμα όχι γάιδαρο, ολόκληρο γιαδουροστάσιο σκάει...  Δε με άφησε καν να της εξηγήσω και τώρα θα με έχει διασύρει σε όλο το νοσοκομείο. Δεν είναι κακιά, αλλά είναι συντηρητική, και οτιδήποτε καινούριο της φαίνεται κακό.

Λέω να δώσω τόπο στην οργή, και να πάω πάλι από το νοσοκομείο. 

 Φτάνοντας στο νοσοκομείο, χτυπάω την πόρτα του δωματίου και δε μου απαντάει κανείς. Την ανοίγω και κάτι κρατάει κόντρα στην πόρτα και δε με αφήνει να μπω. Σπρώχνω, σπρώχνω αλλά μάταια.  

 Μετά από λίγο, αφού κοπανάω την πόρτα και κοντεύω να σπάσω το χέρι μου έρχεται ο γιατρός.

-Δεσποινίς μου σας παρακαλώ τι θέλετε;

-Να δω τη μάνα μου,και δε με νοιάζει τι μου λέτε εσείς 
εγώ θα μπω.

-Η κυρία Ντίνα δε θέλει να σας δει, και είναι μέσα με την καινούρια κόρη της.

-Μα εγώ είμαι η κόρη της...

Αχ,κάτι αρχίζει να μη μου αρέσει σε όλο αυτό το σκηνικό. Πάω πίσω, παίρνω φόρα σαν ταύρος που βλέπει κόκκινο πανί, και πέφτω πάνω στην πόρτα, η οποία ανοίγει, και μαζί με αυτήν ανοίγει και η μύτη μου. Βλέπω τη μάνα μου ξαπλωμένη , να γυρνάει απαξιωτικά το κεφάλι , και μια Ρωσίδα πεσμένη στο πάτωμα. 

-Λοιπόν μάνα άκουσε να δεις...

-Μη μου μιλάς.Δεν είσαι κόρη μου πια. Θα υιοθετήσω τη Ναστάζια λέει δείχνοντας μου τη Ρωσίδα, και εσένα δε θέλω να σε ξαναδώ.

-Θα υιοθετήσεις την τριαντάχρονη;Ποια είναι αυτή;Που τη βρήκες;Πας καλά;

-Που λέει ο λόγος.Βλέπεις η κοπέλα μπορεί να μην έχει σπίτι να μην έχει λεφτά , αλλά δεν πήγε ποτέ με παντρεμένο. Με ντρόπιασες Μπιούτι και ντρέπομαι για λογαριασμό σου,αλλά πιο πολύ για μένα που μεγάλωσα ένα τέτοιο πλάσμα που διαλύει οικογένειες. 

-Μα γιατί δε με ακούς;

-Δε θέλω να σε ξαναδώ. Φύγε και μη μου μιλήσεις ξανά. Δεν είσαι η κόρη μου.

Στέκομαι στο δωμάτιο σαν πρωταγωνίστρια σε σαπουνόπερα αυτή τη φορά, και δεν ξέρω τι να κάνω και πως να αντιδράσω.


-Σε παρακαλώ, άφησε με να σου εξηγήσω. Δε λέω πως δεν έφταιξα , όμως γιατί δε με ακούς; Με κορόιδεψε... Άκουσε με...


Και με δάκρυα στα μάτια,της εξιστόρησα τα τελευταία δέκα χρόνια της ζωής μου. Και της είπα τα πάντα... Χωρίς να της κρύψω τίποτε πια...


Λύγισε η κυρία Ντίνα και μπόρεσε να συγχωρήσει τη Μπιούτι ή εξακολουθεί να μη θέλει να τη ξαναδεί;


Ψηφίστε και αποφασίστε για την εξέλιξη της ιστορίας!

1)Συγχώρεσε την κόρη της και μετάνιωσε που δεν την άκουσε νωρίτερα;
2)Δεν τη συγχώρεσε και νιώθει ακόμα ντροπιασμένη;



Share this PostPin ThisShare on Google PlusEmail This

24 σχόλια:

  1. Πολύ σκληρή ήταν η μητέρα της Μπιούτι νομίζω πως μετά από αυτό πήρε το μάθημά της... Μιας και που την άφησε να της πει όλα όσα έκανα τα τελευταία δέκα χρόνια και μιας και που είναι και μάνα πιστεύω πως θα ήταν καλό να την συγχωρέσει!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Συγχωροχάρτι δαγκωτό! Ετσι είναι οι μανούλες, σκληρες αλλα συγχωρουν!! Ακόμα ένα υπέροχο επεισόδιο! Ευχαριστο'υμε!
    Φιλιά
    Μαιρη
    Happy First Birthday Giveaway!
    http://fairymakeuptales.blogspot.gr/2013/09/happy-first-birthday-giveaway.html

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Και βέβαια τη συγχώρησε! Μάνα είναι αυτή! ;)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Μάνα είναι μόνο μια. Σίγουρα την συγχώρεσε την Μπίουτι μας αλλά εντάξει, θα της το χτυπάει για μια ζωή... Έτσι για να 'χει το κεφάλι της ήσυχο πως δεν θα ξανά κυλήσει ποτέ!

    Χαρά μου, στο έχω ξαναπεί, είσαι καταπληκτική! Δεν χορταίνω να σε διαβάζω :D

    Φιλάκια <3

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Θα συμφωνίσω και εγώ με τις προλαλήσαντες....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Καλησπέρα :)
    Νομιζω θα την έχει συγχωρήσει η μητέρα της.Περιμένουμε τη συνέχεια!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Καλά,εννοείται ότι την συγχωρεί..στο τέλος!μπορεί και να την έψησε λίγο ακόμα γιατί είναι από αυτές που σε πρήζουν αλλά στο τέλος λυγίζουν(κλασσική μαμά δλδ!)

    πι.ες.Βρε ο Μελ Γκίπσον έπαιζε στην ταινία αυτό που θέλουν οι γυναίκες! :P

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. αααααχχχχ τι μυαλό έχω παπαααα σε ευχαριστώ για τη διευκρίνηση!!!

      Διαγραφή
  8. Αν πω βάση συναισθήματος θα πω να την συγχωρέσει όμως επειδή γέλασα με την ρωσίδα θα μου άρεσε και αυτήν η εξέλιξη. Όποτε δεν ξέρω ας αποφασίσει η πλειοψηφία!

    Super το κείμενο σου και αυτήν την εβδομάδα, πάντα με κάνει και γελάω, να ΄σαι καλά! :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Εννοειται πως την συγχωρει ρε συ....Τωρα αμεσως,σε κανα 2 μερες να το παιξει δυσκολη εσυ θα το κρινεις!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Χαρα μου τελειο, νομιζω πως αυτο το επεισοδιο ειναι απο τα αγαπημενα μου, μα και φυσικα την συγχωρεσε σαν την μανουλα δεν υπαρχει χεχε!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Καλέ μόλις το ανακάλυψα το ημερολογιο της Μπιούτι! Τιι στοορι!! Μπράβο ρε Χαρά!! :) Θα ψηφίσω μμμμ το δύο για να δω τι θα γίνει! Αν και πιστεύω ότι θα την συγχωρέσει τελικά! Μάνα είναι!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Copyright © by Jiubilo. All rights reserved. Powered by Blogger. Designed by El Design