Τι κάνετε; Πώς είστε; Πώς πάνε τα αυγουστιάτικα διαβάσματα; Ελπίζω καλά!
Λοιπόν, σήμερα θα σας γράψω για ένα βιβλίο που το είχα εδώ και καιρό, το έβλεπα κυριολεκτικά παντού,και όλοι μιλούσαν για αυτό, οπότε αφού ξέρετε ότι δεν είμαι άνθρωπος που επηρεάζομαι , ενέδωσα αμέσως!
Είναι μια ιδιαίτερη συλλογή διηγημάτων, με τίτλο Γκιάκ, από τον Δημοσθένη Παπαμάρκο και τις εκδόσεις Αντίποδες.
Το Γκιάκ είναι το αίμα, ο δεσμός συγγένειας από αυτό, η εκδίκηση για αυτό. Όλα αυτά περικλύονται μέσα στα διηγήματα του Γκιακ, και όλα δομούνται γύρω από αυτό.
Γραμμένα σε αρβανίτικη διάλεκτο - η οποία δεν περίμενα να με κουράσει η αλήθεια είναι - περιμβάνει διηγήματα που διηγούνται σε πρώτο πρόσωπο οι ήρωες. Οι ήρωες που έχουν στιγματιστεί από τον πόλεμο, και τη μικρασιατική καταστροφή. Που έχουν σκοτώσει, που έχουν δει τη σκληρότητα και τη βια και είναι αναγκασμένοι να συνεχίσουν τη ζωή τους, με όλο το βάρος που έχουν στην ψυχή τους.
Είναι ιστορίες, που σίγουρα κάπου τις έχεις ακούσει, σίγουρα κάποιος γνωστός σου τις έχει ζήσει στο παρελθόν. Γραμένα σε προφορικό λόγο, σου μεταδίδουν την αμεσότητα, τη ζωντάνια των περιγραφών αλλά και όλη τη σκληρότητα του πολέμου, όχι τόσο κατά τη διάρκεια του, αλλά μετά. Και αυτό είναι το ενδιαφέρον.
Βέβαια ομολογώ, πως δεν το διάβασα μονοκοπανιά, και αυτό γιατί από ένα σημείο και μετά με κούρασε η γλώσσα. Οπότε το τελείωσα σε δόσεις! Μεμονωμένα, κάποιες ιστορίες είναι πολύ δυνατές και σου αφήνουν μια πίκρα, κρατώντας σου συντροφιά μέρες , ή μαλλον νύχτες μετά! Κάποιες άλλες - λίγες βέβαια- ήταν μέτριες, για εμένα τουλάχιστον.
Στο σύνολο, είναι μια συλλογή που συνδυάζει την παράδοση με το σήμερα, το παρελθόν με το παρόν, και σου δημιουργεί συναισθήματα θυμού και λύπησης για τους περισσότερους ήρωες!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου