Το Ημερολογιο της Μπιουτι... Η ιστορία πίσω από την ιστορία !!!

Γεια και χαρά, Χαρά εδώ !!!

Έπειτα από κάποια χρόνια, αποφάσισα να σας γράψω ένα post που πάντα ήθελα, μα πάντα έλειπε από το blog μου !

Σήμερα- και μόλις 5 χρόνια μετά- θα σας μιλήσω για Το Ημερολόγιο Της Μπιούτι και την ιστορία πίσω από αυτό !!!

*ΤΟ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ ΤΗΣ ΜΠΙΟΥΤΙ...!!!/20*

<<Στο τέλος όλα θα πάνε καλά... Εάν δεν πάνε καλά, δεν είναι το τέλος...!!!>>


-Σκέψου το Τίνα, γκούχου, γκούχου,γκούχου! Εσύ με έκανες έτσι, τώρα θα υποστείς και τις συνέπειες!

-Εεεεεεεεε..... Ναι!!!! Δέχομαι!!!

Ο Άρης σηκώθηκε όρθιος, την πήρε μια αγκαλιά και τη στριφογύρισε γύρω γύρω. Ο κόσμος άρχισε να χειροκροτεί, και μαζί και εγώ, που όμως ταυτόχρονα ένιωθα πολύ μπερδεμένη...

-Τίνα, είσαι σίγουρη; Τι έκανες; τη ρώτησα όταν βρήκα την ευκαιρία λίγο πριν διαλυθεί το πάρτι.

-Τι εννοείς;

-Τι έκανες; Είπες να στην πρόταση γάμου του Πάρη;

-όχι... Είπα ναι στην πρόταση γάμου του Άρη!

-Ναι... Τέλος πάντων... Και;
Πως σου ήρθε;

-Δεν ξέρω... Μπορεί και να είναι λάθος... Όμως όλα αυτά που περιέγραψε, εγώ τα θέλω στη ζωή μου... Και μου παρουσιάστηκε μια ευκαιρία... Γιατί να την πετάξω;

-Με τον πρώην γκέι φίλο μου, που χτύπησες στο κεφάλι, και έχει αμνησία; Και αν θυμηθεί;

-Και εάν δε θυμηθεί;

-Την κολοκυθιά θα παίξουμε; Εσύ μια ζωή με συμβούλευες, να σκέφτομαι λογικά και τώρα ΄κάνεις τη μεγαλύτερα τρέλα που έχει κάνει ποτέ άνθρωπος...

-Ναι αλλά η ζωή θέλει λίγη τρέλα... Και εάν είναι λάθος, θα είναι δικό μου λάθος, οπότε δεν δίνω λογαριασμό σε κανέναν. Θα μπορούσες απλά να χαρείς. Πρέπει να φύγουμε τώρα... είπε και νευριασμένη πήγε στο δωμάτιο να πάρει το παλτό της.

Ο Άρης με πλησίασε.

-Λοιπόν Μπιούτι μου, αύριο το απόγευμα θέλω να έρθεις στο μαγαζί, να το δεις και να μου πεις τη γνώμη σου. Και όπως σου είπα σε χρειάζομαι για τις δημόσιες σχέσεις του μαγαζιού, να δεις το χώρο, το προσωπικό, τα πάντα!Γκούχου, γκούχου, γκούχου!

-Ναι Άρη μου, θα έρθω...

-Και όπως φαντάζεσαι εσύ θα είσαι η κουμπάρα μας! Είσαι η μόνη μας φίλη... Καληνύχτα!

Φιληθήκαμε και έφυγαν. Η Τίνα ήταν ακόμη λίγο ψυχρή με μένα. όμως πιστεύω να της περάσει...

Μόλις έφυγαν και οι τελευταίοι καλεσμένοι, είχε σχεδόν ξημερώσει. Όμως δε νύσταζα ούτε στο ελάχιστο... Και να νύσταζα βέβαια δε θα δούλευα αύριο οπότε κανένα πρόβλημα!

Είναι δυνατόν να αλλάζουν τα πράγματα τόσο εύκολα; Από τη μια στιγμή στην άλλη; Και εσύ τι πρέπει να κάνεις; Να δεχτείς αυτές τις αλλαγές, όσο τρελές και αν είναι; Ή να συνεχίσεις τη ζωή σου όπως την ξέρεις; Χωρίς αλλαγές, με ασφάλεια και σιγουριά;

Για ποιο σκοπό είναι η ζωή; Για να ζούμε μια ομαλή και ήσυχη καθημερινότητα ή για να ζούμε μια περιπετειώδη ζωή με ανατροπές;

Φφφφ... Αναστέναξα, και βγήκα στο μπαλκόνι. Ο ήλιος είχε αρχίσει να σκάει μύτη. Μόλις βγήκε για τα καλά μπήκα μέσα. Πήγα στο δωμάτιο μου, και έβαλα τις πιτζάμες μου.

Αμέσως μετά προσπάθησα να ξαπλώσω αλλά μάταια. Δεν είχα καμία όρεξη... Κάτι με τράβαγε και δεν ήξερα τι. Σηκώθηκα από το κρεβάτι και έκανα γύρες στο σαλόνι, μέχρι που το μάτι μου άνοιξε και καρφώθηκε στον υπολογιστή.

Τον άνοιξα με μεγαλύτερη αγωνία, και επιβεβαιώθηκα... Εδώ και καιρό είναι οφλαιν...Η αλήθεια είναι πως μιλάγαμε στην αρχή κάθε μέρα, μετά αραίωσε αυτός, αραίωσα εγώ, και τώρα μονίμως εκτός... Εκτός από τα σκάιπ, εκτός και από τη ζωή μου...

........

Ντριιιιιννννν

Πετάχτηκα όρθια. Τι έγινε; Που είμαι;

Κοίταξα γύρω μου... Με είχε πάρει ο ύπνος στον υπολογιστή...

Κάπου μέσα στο δωμάτιο πρέπει να χτυπάει το τηλέφωνο μου...

Αχ, τώρα θυμήθηκα... Πρέπει να πάω από το μαγαζί....

...........

-Συγγνώμη που άργησα, είπα λαχανιασμένη μην πιστεύοντας στα μάτια μου με αυτό που αντίκριζα!

-Σου αρέσει ε;

Κούνησα το κεφάλι καταφατικά!

Οι τοίχοι είχαν βαφτεί άσπροι, και πολυτελείς πολυέλαιοι ανέβαιναν στα ταβάνια. Στην είσοδο του μαγαζιού είχε στρωθεί ένα κόκκινο χαλί και οι εργάτες έβαζαν τα τραπέζια.

-Λοιπόν Μπιούτι, ξέρω τι σκέφτεσαι! Πως ανοίγω κάτι τέτοιο με όλη αυτήν την κρίση που υπάρχει! Εδώ σε θέλω! 

-Φαντάζομαι ο κόσμος που θα έρχεται εδώ δε θα έχει τέτοια προβλήματα...

-Κάνεις λάθος! Θα κάνω τη μεγάλη ανατροπή! Θα δημιουργήσω το πιο υπερπολυτελές μαγαζί, με τα πιο οικονομικά φαγητά! Όπως λέει και το όνομά του <<Be a star>>. Νομίζω θα κάνουμε θραύση! Θέλω όποιος μπαίνει εδώ να νιώθει σα βασιλιάς! Να ξεχνάει τα προβλήματα του, και να νιώθει ξεχωριστός! 

-Ναι αλλά πως θα βγαίνεις εάν έχεις χαμηλές τιμές; Ήδη μόνο η διακόσμηση φαίνεται πολύ ακριβή!

-Ναι αλλά κληρονόμησα μια περιουσία , πολύ μεγάλη, και απότι έμαθα και η οικογένεια μου είναι αρκετά ευκατάστατη! Χάρηκαν πολύ για το νέο μου εγχείρημα, και εξάλλου δε με πειράζει να αποτύχω! Θα κάνω κάτι άλλο!

Κάτι τέτοια λένε όσοι έχουν λεφτά, και τους μισώ!

-Λοιπόν, οι σερβιτόροι και οι σερβιτόρες θα είναι ντυμένοι με τα καλύτερα, έχω κάνει ειδική παραγγελία τα κοστούμια τους, ενώ ο σεφ, ο οποίος έρχεται απέξω έχει ετοιμάσει ένα ειδικό μενού, όπου τα απλά πιάτα που θα σερβίρουμε θα έχουν μια δόση πολυτέλειας! Και φυσικά οι μερίδες θα είναι μερίδες, και όχι δείγματα! Και τίποτα δε θα κάνει πάνω από δέκα ευρώ. Τι λες;

-Ακούγεται ιδανικό! Η αλήθεια είναι πως είμαστε κοντά στο μετρό, οπότε και ο κόσμος θα μπορεί να έρχεται, και εάν οι τιμές είναι χαμηλές τότε πιστεύω θα κάνεις θραύση!

-Το ήξερα ότι θα τα κατάφερνα! Σου είπα μετά το ατύχημα ξύπνησε ο κανονικός μου εαυτός!

.........

Και που λες ημερολόγιο μου δε ξέρω πως να ευχαριστήσω τον Άρη! Τα εγκαίνια είναι σήμερα το βράδυ, και μας έκανε δώρο πολύ ωραία φορέματα! Καλά στην Τίνα που θα γίνει γυναίκα του, αλλά και σε μένα; Να μη μιλήσω για το μισθό μου, που αγγίζει τα όρια της επιστημονικής φαντασίας! Και φυσικά πόσα σεμινάρια δημοσίων σχέσεων! Τελικά αυτός ο κλάδος μου ταιριάζει περισσότερο!

Νομίζω πως τώρα όλα καλά πηγαίνουν στη ζωή μου. Ίσως να είμαι γυναίκα καριέρας και να μην το γνώριζα. Νιώθω μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση και τη δουλειά μου πραγματικά τη λατρεύω! Νιώθω γεμάτη, κάτι που πριν δεν το ένιωθα... 

Όσο για τα παιδιά, την άλλη εβδομάδα είναι ο γάμος τους! Είναι πολύ ευτυχισμένοι, και ενώ χαίρομαι, ταυτόχρονα φοβάμαι μήπως ο Άρης γίνει Πάρης.Οι γιατροί είπαν πως τίποτα δεν είναι σίγουρο. Μπορεί να μείνει έτσι για πάντα, μπορεί να επανέλθει ανά πάσα στιγμή  Όμως όπως είπε και η Τίνα εάν γίνει κάτι τέτοιο, υπάρχει πάντα ένα ξύλινο αντικείμενο στο κομοδίνο της για να επαναφέρει την τάξη!

Σε αφήνω τώρα ημερολόγιο μου γιατί πρέπει να πάω στα εγκάινια!

.....

Φωτογράφοι, περιοδικά , κανάλια εφημερίδες, και πλήθος κόσμου ήταν εκεί!

Είχα κάνει πολύ καλή δουλειά!

Το μαγαζί ήταν μες στη χλίδα, και μόνο ο Γκάτσμπι έλειπε να συμπληρώσει το σκηνικό!

Ο κόσμος περνούσε πολύ καλά και όλοι έδειχναν να ευχαριστιούνται το φαγητό!

-Μπιούτι, επιτέλους ήρθες! Μα για να σε δω... Ααααα μια κούκλα, είπε ο Άρης και με φίλησε!

-Η αλήθεια είναι πως μου διάλεξες πολύ ωραίο φόρεμα! Καμία σχέση με αυτό που είχαμε πάρει την τελευταία φορά που είχαμε πάει για ψώνια!

-Μμμμ... Δε θυμάμαι... είπε και χαμήλωσε το κεφάλι...

-Καλύτερα, χαχα! Που είναι η Τίνα;

-Στο τραπέζι! Τρώει... Τα πάντα...

-Αλήθεια; Τόσο ωραία είναι τα φαγητά;

-Και ωραία να μην ήτανε πάλι θα τα έτρωγε όλα!

-Τι εννοείς; Αυτό που κατάλαβα;

-Ναι! Μόνο σε σένα το λέμε, γιατί θα το ανακοινώσουμε επίσημα στο γάμο μας! Περιμένουμε παιδί!

-Μα... Πότε προλάβατε; Σε μια εβδομάδα; Δε γίνονται αυτά τα πράγματα!

-Μερικές φορές γίνονται!

Πήγα στο τραπέζι, και αγκάλιασα τη φίλη μου. 

-Το έμαθες; Μπορείς να το πιστέψεις; με ρώτησε η Τίνα και άρχισε να κλαίει.

Κοίταξα τον Άρη.

-Προβλέπονται δύσκολοι οι επόμενοι εννιά μήνες! Με το παραμικρό κλαίει!

-Χαίρομαι πολύ για σένα Τίνα μου. Αλήθεια. Ακόμη και αν στην αρχή δεν το πίστευα... Όμως σε βλέπω τόσο χαρούμενη και νιώθω χαζή που αμφισβήτησα την επιλογή σου!

Με αγκάλιασε, και αρχίσαμε και οι δύο να κλαίμε!

-Πάω στο μπάνιο να φτιάξω λίγο το μακιγιάζ μου!

Κατέβηκα τις σκάλες και το μπάνιο ήταν και αυτό εξίσου όμορφο. Οι καθρέφτες είχαν γύρω γύρω σκαλιστά ανάγλυφα σχέδια, και ένα κόκκινο ανάκλιντρο ήταν δίπλα από την πόρτα. 

Διόρθωσα το αι λάινερ που είχε τρέξει, και ευτυχώς τα χείλη μου ήταν μια χαρά. Αυτό το λιπ στέιν της σεφορά δε φεύγει με τίποτα!

Το φόρεμα που φορούσα ήταν πραγματικά πολύ όμορφο. Μακρύ, σε ένα σμαραγδί χρώμα , και όλη η πλάτη έξω. Ούτε που μπορώ να φανταστώ πόσο μπορεί να έκανε... Το θέμα είναι ότι με κάνει να νιώθω όμορφη, οπότε αυτό μετράει!

Ανέβηκα τις σκάλες και με βρήκε ο Άρης.

-Δοκίμασες το φαγητό;

-Όχι ακόμα... Δεν πρόλαβα...

-Δεν πειράζει! Έλα να σου γνωρίσω τον σεφ. Αλλά μην του πεις ότι δεν έφαγες, γκούχου, γκούχου, γκούχου!

-Εντάξει θα πω ότι ήταν όλα φανταστικά!

-Είναι νέος , όμως η δουλειά του είναι πολύ καλή. Ήμουν πού αυστηρός στην επιλογή του, και έψαξα ανάμεσα σε περίπου εξακόσια άτομα παγκοσμίως.

-Μα πότε πρόλαβες;

-Όταν θέλεις προλαβαίνεις. Έλα!

Μπήκαμε στην κουζίνα. Ήταν πολύ καθαρή, και πολύ μεγάλη. Δε μπορώ να πιστέψω ότι αυτό το μαγαζί ήταν σεξ σοπ.

Ο Άρης πήγε πίσω από την κουζίνα.

-Μόλις τελειώσεις θέλω να σου γνωρίσω την καλύτερη μου φίλη, αλλά και υπεύθυνη για τις δημόσιες σχέσεις.

Ήρθε πάλι πίσω. 

-Τι σκέφτεσαι;

-Την αλλαγή που έκανες! Είμαι πολύ περήφανη για σένα!

Ντριιιινννννν.....

-Ωχ, συγγνώμη... Το τηλέφωνό μου. Επιστρέφω... είπε και βγήκε από την κουζίνα.

Κοντοστάθηκα στον τοίχο. Πραγματικά απίστευτη η αλλαγή...

-Λοιπόν κύριε Άρη τελείωσα, είπε ο σεφ μόλις βγήκε από τον πάγκο του.

Σήκωσα το βλέμμα μου, και άπλωσα το χέρι μου.

Το στόμα μου έμεινε ανοιχτό, μην μπορώντας να αρθρώσω όχι λέξη, ούτε κραυγή.

Το Τεκνό...

-Μπιούτι; Εσύ είσαι;

-Πως το κάνεις αυτό; Να εμφανίζεσαι πάντα έτσι ξαφνικά στη ζωή μου; 

-Δεν το κάνω επίτηδες...Ουαόυ....... Είσαι πολύ όμορφη....

-Πότε ήρθες;

-Προχθές. Ξέρω έπρεπε να σου το πω. Όμως δεν το έκανα.Δεν ήταν σίγουρο ότι θα πάρω τη δουλειά, και δεν ήθελα να έρθω πάλι στη ζωή σου για να φύγω...

-Και με τη Γαλλία; Τι γίνεται;

-Το αφεντικό μου κανόνισε να παρακολουθώ όλα τα μαθήματα εξ'αποστάσεως, και να πηγαίνω μόνο για τις εξετάσεις...Με τα έξοδα δικά του φυσικά.

Γέλασα... Ο Άρης πάντα θα είναι Πάρης για μένα!

-Επέστρεψα, γκούχου, γκούχου, γκούχου. Γνωριστήκατε;

Κουνήσαμε αμήχανα το κεφάλι. 

-Ωραία. Θα έρθεις Μπιούτι έξω; Ήρθε η ώρα να δοκιμάσεις τα πιάτα του σεφ μας!

-Κύριε Άρη, θα μπορούσε να μείνει εδώ; Θα ήθελε να της δείξω πως φτιάχνεται η σπεσιαλιτέ, και αφού είναι τόσο καλή σας φίλη δεν έχω πρόβλημα να αποκαλύψω τα μυστικά μου!

-Φυσικά! Μην ξεχάσεις να δοκιμάσεις κιόλας! είπε και έφυγε κλείνοντας την πόρτα.

-Θέλω να μου δείξεις τη σπεσιαλιτέ ε;

-Γιατί μου κρατάς κακία; Θέλω να μιλήσουμε μόνο.

-Δε σου κρατάω καμία κακία...

-Ναι αλλά τα λόγια σου δεν το δείχνουν.

Αλήθεια λέει... Μα γιατί όμως; 

-Συγγνώμη... Απλώς είναι που μου έλειψες... Είναι που μου λείπεις... Και δεν είσαι εδώ...

-Εδώ είμαι, είπε και με έπιασε από τα χέρια.

Άρχισα να κλαίω.

-Τώρα... Όταν όμως σε χρειαζόμουν που ήσουν;

-Γιατί για μένα νομίζεις πως ήταν εύκολο; Που ήμουν μόνος σε μια ξένη χώρα; Που μου έλειπες κάθε ώρα και λεπτό; Ένιωθα τύψεις που έφυγα και σε άφησα έτσι.Δεν το ήθελα... 

Αυτή τη φορά έκανα εγώ την πρώτη κίνηση και τον φίλησα. Τίποτα δεν είχε αλλάξει , ή μάλλον είχε αλλάξει προς το πιο δυνατό. Εάν ήξερε ο Άρης ότι ακολούθησα τη συμβουλή του, και δοκίμασα τη σπεσιαλιτέ του σεφ, μέσα στην κουζίνα του, την ημέρα των εγκαινίων του, μπορεί και να πάθαινε εγκεφαλικό! Ο Πάρης όμως δε θα είχε πρόβλημα!

..............

Ναι ημερολόγιο μου.... Η ζωή είναι απρόβλεπτη... Και για αυτό είναι ωραία...

 Η Τίνα και ο Πάρης περιμένουν δίδυμα!

Παντρεύτηκα και εγώ με το Τεκνό! Τώρα είμαστε ταξίδι του μέλιτος!

Στο Παρίσι! Στη Ντισνειλαντ! Και πιο συγκεκριμένα τώρα είμαι επάνω στη ρόδα!

Περνάω τις ωραιότερες μέρες της ζωής μου! Γιατί πάντα μετά τη βροχή έρχεται το ουράνιο τόξο. Αλλά σιγά.. Έχουμε και ομπρέλες! Όμως και αν βραχούμε λίγο τι έγινε;

Σε αφήνω τώρα, γιατί πρέπει να φάω λίγο  μαλλί της γριάς! Όχι για μένα,για το Κουκλί! Τι εννοείς ποιο Κουκλί; Αυτό που μεγαλώνει μέσα στην κοιλιά μου! Μια Μπιούτι και ένα Τεκνό τι άλλο θα έκαναν;;;

..................................

*ΤΕΛΟΣ*


Σας ευχαριστώ πολύ για όλη την αγάπη σας! Αυτή η ιστορία γράφτηκε για εσάς με πολύ αγάπη! Για να μην ξεχνάτε να ονειρεύεστε, να αγαπάτε, να ξεπερνάτε τις δυσκολίες, αλλά και να γελάτε!!!!

Και όπως λέει και ο τίτλος--

Στο τέλος όλα θα πάνε καλά... Εάν δεν πάνε καλά δεν είναι το τέλος!

Σμουτς!!!!

*ΤΟ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ ΤΗΣ ΜΠΙΟΥΤΙ...!!!/19*

<<Αλλαγές...!!!>>

*ΤΟ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ ΤΗΣ ΜΠΙΟΥΤΙ...!!!/18*

<<Άλλοθι... Δεν έχεις άλλοθι...!!!>>

Από την τσέπη του μπουφάν του Πάρη, έπεσαν τα...κλειδιά του αυτοκινήτου...

Έψαξα από εδώ, έψαξα από εκεί, τίποτε άλλο... 

-Δηλαδή... Είναι αθώος; 

-Τι έκανες Τίνα; Μα γιατί τον χτύπησες; Άντε να τον συνεφέρουμε τώρα... 

-Μήπως να φωνάξουμε ενα ασθενοφόρο; ρώτησε η Τίνα..

-Μπα... Μήπως ένα περιπολικό; Πιο χρήσιμο θα ήταν... Μα τι σου ήρθε; Τον ξέρανες τον άνθρωπο...

-Δεν  ξέρω... Θα τα πούμε μετά αυτά... Πάρε τα κλειδιά του, και έλα να τον κουβαλήσουμε ως το νοσοκομείο...

....

Μια ώρα αργότερα, αφού μας είχε φύγει η μέση να τον κουβαλήσουμε, περιμέναμε στα επείγοντα περιστατικά, ενώ οι γιατροί για κάποιο λόγο μας κοίταζαν περίεργα...

-Εντάξει Μπιούτι, φίλος σου είναι θα του πεις και εσύ καμιά κουβέντα, θα μας συγχωρέσει ε;

-Έτσι θέλω να πιστεύω...

Μα πως μου πέρασε από το μυαλό κάτι τέτοιο... Ο Πάρης; Ο Παρούλης μου; Που ούτε μύγα δε βαράει; Πως παρασύρθηκα έτσι;

-Είστε οι κυρίες που συνοδεύετε τον κύριο Πάρη Αδωνιάδη; 

-Ναι, απάντησα... Πείτε μας... Πως είναι;

-Θα προτιμούσα να τα λέγαμε στο γραφείο μου παρακαλώ... Ελάτε μαζί μου, απάντησε με σοβαρό ύφος ο γιατρός.

Κοιτάχτηκα με την Τίνα... Διέκρινα ένα τρέμουλο στα χέρια της, και κάτι μου έλεγε πως τα πράγματα δεν είναι καλά...

-Παρακαλώ καθίστε... είπε και μας έδειξε τις θέσεις.

Ο γιατρός είχε μια μικρή καραφλίτσα και φορούσε στρογγυλά γυαλιά... Ούτε χίπστερ να ήταν...

-Να ξεκινήσω εγώ ή εσείς; είπε αυστηρά κοιτώντας μας ερευνητικά.

-Πείτε είπε η Τίνα, που πλέον είχε χάσει πλήρως τη ψυχραιμία της.

-Η επιστήμη νεαρές μου ξέρετε τι είναι ; Θα σας πω εγώ... Θαύμα... Και λέει πάντα την αλήθεια...

-Μάλιστα, απάντησα... 

Νιώθαμε και οι δύο σαν κοριτσάκια που έφαγαν κρυφά το γλυκό της γιαγιάς από το βάζο...

-Ο φίλος σας χτύπησε σωστά;

Κουνήσαμε καταφατικά το κεφάλι...

-Πως; Αλλά... Μη... Δε χρειάζεται να μου πείτε... Γιατί όπως σας ανέφερα και πριν η επιστήμη λέει πάντα την αλήθεια...Και μας λέει πως ο φίλος σας χτυπήθηκε από ξύλινο αντικείμενο που έπεσε στο κεφάλι του με δύναμη... Επίσης μας λέει πως το χτύπημα αυτό έγινε από γυναίκα, η οποία ήταν περίπου στο...ύψος σας... είπε και μας κοίταξε ακόμη πιο αυστηρά...
 
 Ξεροκατάπιαμε αλλά ο γιατρός συνέχισε να μας καρφώνει...

-Επίσης ήθελα να σας πω, πως μόλις ο φίλος σας συνέλθει πλήρως θα περάσει η αστυνομία από εδώ. Και θα πρέπει να γίνουν κάποιες καταθέσεις. Σας ενημερώνω για να ξέρετε πως η αλήθεια πάντα λάμπει στο τέλος... Μη διανοηθείτε να πείτε ψέματα για κάτι...

-Μας απειλείτε γιατρέ; Τι θέλετε να πείτε;
 Η Τίνα προσπάθησε να υπερασπίσει τη θέση μας...

-Μην υψώνετε τον τόνο της φωνής σας νεαρή. Αυτά θα τα πείτε στην αστυνομία... Απλώς ήθελα να διαβεβαιώσω πως δε θα εκμεταλλευτείτε την κατάσταση του φίλου σας. Και πως αν προσπαθήσετε να το κάνετε , σας διαβεβαιώ εγώ προσωπικά, πως θα κάνω τα πάντα να μη συμβεί...

-Το καταλάβαμε γιατρέ, προσπάθησα σαν πιο ήρεμη να τον πάρω με το μαλακό, και δε διαφωνούμε σε αυτό που λέτε. Όμως μας ενδιαφέρει η κατάσταση του φίλου μας. Για αυτό σας παρακαλούμε να μας πείτε πως είναι...

-Μάλιστα... Λοιπόν, υπάρχουν κάποιες επιπλοκές...

-Τι επιπλοκές; 

Κρεμόμασταν από τα χείλη του γιατρού-Αστυνόμου Μπέκα, με γουρλωμένα μάτια σαν κινεζικά καρτούν...

-Το χτύπημα δημιούργησε κάποιες βλάβες, και κάποια εγκεφαλικά κύτταρα διαταράχτηκαν...

-Δηλαδή; ρώτησα...

-Εικάζουμε πως έχει ένα πρόβλημα με τη μνήμη του...

-Αμνησία; ρώτησε η Τίνα...

-Περίπου...

-Θυμάται ή δε θυμάται;

-Αυτό ακριβώς...

-Μας το εξηγείτε λίγο καλύτερα γιατρέ μου;

-Έχει μερική απώλεια μνήμης. Υπέστη μετατραυματικό σοκ, και ορισμένες λεπτομέρειες έχουν διαγραφεί από τη μνήμη του...

-Δηλαδή; ρώτησα και πάλι...

-Ίσως θυμάται το όνομά του, κάποιες βασικές πληροφορίες αλλά ας πούμε δε θυμάται τι έγινε πριν το ατύχημα, είπε και μας κοίταξε πάλι απειλητικά....

-Πότε θα μπορέσουμε να τον δούμε; ρώτησε η Τίνα...

-Πρώτα θα πάρει η αστυνομία την κατάθεση και μετά. Αυτά είχα να σας πω... Καλή σας μέρα... είπε και σηκώθηκε. 

Πριν κλείσει την πόρτα αναφώνησε...

-Η αλήθεια πάντα λάμπει...

......

Με την Τίνα καθόμασταν στο απέναντι καφέ. Τρεις ώρες χωρίς να μιλάμε , κοιτώντας το κενό... Οι νες είχαν γίνει φραπέ...

-Συγγνώμη... έκανε την αρχή η Τίνα...

-Ηρέμησε αγάπη μου, είπα και της χάιδεψα το χέρι... Για να με προστατέψεις το έκανες, σωστά;

-Ναι αλλά.... Κοίτα τι έκανα...

-Θα βρούμε μια λύση... Τι δικηγόρος είσαι;

-Ναι, μια λύση υπάρχει... Να πούμε την αλήθεια... Και ξέρω πως δε συμφωνείς αλλά έτσι πρέπει να γίνει...

-Είσαι σίγουρη; Ας το συζητήσουμε πρώτα, μη βιάζεσαι...

-Ναι... Είμαι σίγουρη... Αυτό πρέπει να γίνει... Και σκέφτομαι και το χειρότερο... Αν ο κακομοίρης δε μας θυμάται; Με τι τύψεις θα ζω μετά... Πρέπει να πούμε την αλήθεια...

Άρχισε να κλαίει με λυγμούς... Την αγκάλιασα, και της χάιδευα τα μαλλιά...

-Όλα καλά θα πάνε... Μαζί θα το ξεπεράσουμε και αυτό... Ηρέμησε Τίνα μου...

Κοιτάζοντας έξω από την καφετέρια είδα το γιατρό να μας κοιτάει απειλητικά...

Αυτό έπρεπε να γίνει...


......


Κατέβηκα στον κάτω όροφο που ήταν η τουαλέτα.

Μόλις βγήκα αντίκρυσα στον καθρέφτη άλλο ένα μήνυμα... Γραμμένο με κόκκινο κραγιόν στον καθρέφτη...

<<ΞΕΡΩ ΤΙ ΚΑΝΑΤΕ ΣΤΟΝ ΠΑΡΗ...>>

Αυτός ο γιατρός δεν έχει όρια... Νευρίασα... Άρχισα με όλη μου τη δύναμη να σβήνω το κραγιόν με μανία και ανέβηκα επάνω... 

Σκέφτηκα να μην πω τίποτα στην Τίνα...

Όταν έφτασα στο τραπέζι δεν ήταν εκεί...

-Συγγνώμη, ρώτησα ο σερβιτόρο... Μήπως ξέρετε που είναι η κοπέλα που καθόταν εδώ μαζί μου...

-Έφυγε τρέχοντας γιατί ένας κουκουλοφόρος προσπάθησε να ανοίξει το αμάξι της...

Βγήκα έξω τρέχοντας... Το αμάξι δεν ήταν εκεί...

Την πήρα στο κινητό... Δεν το σήκωσε...

Ποιος να είναι; Αυτός που με απειλεί; Γιατί δεν το σηκώνει; Ανησυχώ...

Μη ξέροντας τι να κάνω πήγα στο σπίτι...

Με το που έφτασα εκεί όμως μια έκπληξη με περίμενε...

1)Η Τίνα κρατούσε έναν κουκουλοφόρο δεμένο σε μια καρέκλα...
-Τον έπιασα Μπιούτι... Τον έπιασα...

2)Ένας κουκουλοφόρος κρατούσε δεμένη την Τίνα...
-Επιτέλους σας έπιασα... Όχι που θα μου τη γλιτώνατε...


Τι λέτε ;;;


 

*ΤΟ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ ΤΗΣ ΜΠΙΟΥΤΙ...!!!17*

<<Νύχτα τρόμου...>>


-Τι εννοείτε δεσποινίς; Η παραγγελία σας ακυρώθηκε λίγο μετά. Εμείς δε στείλαμε τίποτα.

-Μάλιστα. Σας ζητώ συγγνώμη...

Η Τίνα έκλεισε το τηλέφωνο.

-Τι έγινε; Τι σου είπε;

-Για έλεγξε μου έδωσες το σωστό τηλέφωνο;

Πήρα το τηλέφωνο και το φυλλάδιο της πιτσαρίας. Ναι, όλα εντάξει είναι.

-Ναι. Γιατί τι έγινε ; Τι σου είπαν;

Η Τίνα σωριάστηκε στον καναπέ. 

-Λιποθυμώ....

-Τι έγινε παιδάκι μου; Θα μου πεις;

-Έχεις δίκιο Μπιούτι. Κάτι δεν πάει καλά... Μα καθόλου καλά... Μου είπαν ότι η παραγγελία μας ακυρώθηκε...

-Ορίστε!!! Είδες που στα έλεγα... Και δε με πιστεύατε... Αλλά... Αν η παραγγελιά μας ακυρώθηκε .... Τότε..... Ποιος;

-Ποιος έφερε την παραγγελία Μπιούτι; Εσύ άνοιξες την πόρτα.... Αν αυτός ήταν κανένας.... κλέφτης; Δολοφόνος; Θέλει να σε απαγάγει; Ή δε ξέρω και εγώ τι άλλο;

Χιλιάδες σκέψεις πέρασαν από το μυαλό μου... Ξαφνικά βρέθηκα να πρωταγωνιστώ σε θρίλερ, χωρίς τη θέληση μου, και κυρίως χωρίς να ξέρω τι συμβαίνει...

-Θα πάρω την αστυνομία...

-Ψυχραιμία Μπιούτι. Να σου πω, μήπως τσακώθηκες με κανέναν τώρα τελευταία; 

-Όχι..

-Μήπως έχεις προηγούμενα;

-Όχι σου λέω...

-Ε, και εσύ όχι και όχι... Άντε τώρα να βρεις τι συμβαίνει!

-Μα ειλικρινά, δεν έχω καμία έχθρα με κανέναν. Κανένας δε θέλει το κακό μου... Μέχρι τώρα... Μέχρι προχθές... Όλα τότε ξεκίνησαν... Με το χαρτάκι στην τουαλέτα, το απειλητικό σημείωμα στο αμάξι, τον κερασμένο καφέ, που ούτε που θέλω να ξέρω τι μπορεί να είχε μέσα...

Κοιταχτήκαμε με την Τίνα και γουρλώσαμε το μάτι. Και οι δύο μαζί αναφωνήσαμε...

-Η πίτσα.... και με μια έκφραση αηδίας πιάσαμε τις κοιλίες μας.

-Ας μην ταραζόμαστε... Είπε η Τίνα. Αν ήταν κάτι μέσα θα το είχαμε πάθει ήδη... Σωστά;

-Έτσι πιστεύω... Λες να μας παρακολουθεί;

-Πάμε να δούμε...

Με ανάλαφρα και αέρια βήματα, πήγαμε προς την πόρτα... Μόνο το τιρι τιρι τιριτιριτιριιιι από το ροζ πάνθηρα έλειπε! Κοιτάξαμε από το ματάκι και δεν είδαμε τίποτα. Γυρίσαμε πίσω και κάτσαμε στον καναπέ.

-Λέω να πάρω τον Πάρη τι λες; 'Ενας άντρας θα μας ήταν χρήσιμος τώρα...

-Ναι συμφωνώ... Αλλά τότε γιατί να πάρεις τον Πάρη; απάντησε η Τίνα γελώντας.

-Αν δε φοβόμουν θα γέλαγα και εγώ τώρα... Χαζή!

-Έλα και δε μπορούμε να κάνουμε μια πλάκα! Άντε πάρτον, γιατί όσο περνάει η ώρα αγριεύομαι...

...........

Μισή ώρα μετά καθόμασταν ακόμα σε αναμμένα κάρβουνα, περιμένοντας τον Πάρη, και συζητώντας με την Τίνα σε ποια θρίλερ θα μπορούσαμε να παίζουμε αυτή τη στιγμή.

Ντριιιιιιν.....

-Το κινητό σου Μπιούτι...

Το πιάνω στα χέρια μου....

-Απόκρυψη.. Ποιος λες να είναι ;

-Σήκωσε το... Βάλε ανοιχτή ακρόαση...

Με τρεμάμενα χέρια το ανοίγω.

-Ήρθες πάλι πίσω σαν το δολοφόνο που στον τόπο του εγκλήματος γυρνά....

Το έκλεισα ουρλιάζοντας! Τώρα μου βάζουν και απειλητικά τραγούδια... Δολοφόνος είναι... Να με σκοτώσει θέλει.... Μα γιατί;;;

-Αύριο θα βάλω λυτούς και δεμένους και θα μάθω ποιος κρύβεται πίσω από αυτό το τηλέφωνο... Όμως ας ηρεμήσουμε. Θα έρθει και ο Πάρης σε λίγο, τι μπορεί να συμβεί μέχρι το ξημέρωμα;

-Ναι... Έχεις δίκιο...

-Δύναμη, θάρρος και ψυχραιμία... Δύναμη θάρρος και ψυχραιμία... Φου φου φουυ... Πάρε και εσύ βαθιές ανάσες...

Ντριιιιιν....

Αααααααα...

Ουρλιάξαμε και οι δύο...

Δύναμη θάρρος και ψυχραιμία ε; Μπράβο! Να τα χαίρεστε!

Το σήκωσα και με αποφασιστική φωνή είπα.

-Άκου να δεις, δε σε φοβάμαι...Λέγε ποιος είσαι και τι θες ή άρχισε να ψάχνεις από τώρα για δικηγόρο... Θα τον χρειαστείς σύντομα...

Καλά εε, τα μισά να μου έλεγε....

-Εεε, είμαι από κάτω! Θα μου ανοίξετε;

Ο Πάρης... Άνοιξα και μετά από λίγη ώρα προσπαθούσαμε να φτάσουμε στην εξιχνίαση του εγκλήματος!

-Γράψε εδώ Μπιούτι μου όσα ονόματα θυμάσαι να συναναστράφηκες τον τελευταίο καιρό. Θα τα πάρουμε ένα προς ένα, και σίγουρα κάπου εκεί θα βρίσκεται η λύση...

Εαν μπορούν να θεωρηθούν λίστα τα λίγα ονόματα που μετριούνται στα δάχτυλα των χεριών, άντε και των ποδιών ήταν έτοιμα.

-Εγώ πιστεύω πως είναι ο Π.Μ.Α. είπε η Τίνα. Μπορεί να έμαθε πως έφυγε το Τεκνό, και να θέλει να σε εκδικηθεί.

-Ναι όντως αυτό έχει μια λογική... Μπορεί να είπε ψέματα πως τα βρήκε με τη γυναίκα του, ή να τον παράτησε αυτή...

-Η να είναι η γυναίκα του! είπε ο Πάρης.

-Βέβαια από την άλλη μια φορά με....παρακολουθούσε ο Επαμεινώνδας. Με τη δικαιολογία πως ήθελε να με χαιρετήσει...

Η Τίνα άρχισε να γελάει.

-Αυτός δεν είναι ικανός να πατήσει ούτε ένα μυρμήγκι.

-Ναι Τίνα εσύ δικηγόρος είσαι. Δεν το ξέρεις ότι αυτοί οι τύποι είναι οι πιο επικίνδυνοι; Τα σιγανά ποταμάκια να φοβάσαι... Είναι περίεργοι τύποι αυτοί...

 Μια ανατριχίλα διέσχισε το κορμί μου...

-Αχ σας παρακαλώ σταματήστε.... Θα πάρω την αστυνομία αύριο και θα δούμε τι θα γίνει... Θα κάνω τα αδύνατα δυνατά και θα μάθω ποιο κάθαρμα κρύβεται πίσω από όλα αυτά....

-Ναι βρε αγάπη μου απλά πρέπει να έχουμε μια κατεύθυνση. Και στην αστυνομία τα ίδια θα σε ρωτήσουν. Λοιπόν, εγώ λέω να χαλαρώσουμε λίγο. Δε μας βλέπω να κοιμόμαστε. Λέω να πιούμε λίγο κρασάκι, και να ακούσουμε λίγη μουσική να ξεχαστούμε... Τι λέτε;

-Πάω να φέρω το κρασί... είπε η Τίνα.

-Μπιούτι, έλα πάρε αυτό. είπε ο Πάρης και μου έδωσε ένα στικάκι. Έχει μουσική 90's. Ελάτε να θυμηθούμε λίγο τα παλιά, χουχουχουχουυυ!

Η Τίνα έφερε το κρασί την ώρα που πάτησα το play.

Αχ, κάτι μου θυμίζει αυτό το τραγούδι... Τότε που πήγαινα γυμνάσιο!

Μέχρι που μπήκε στο ρεφρέν...

Ήρθες πάλι πίσω σαν το δολοφόνο....

Γκντουπ.

Γύρισα πίσω. Η Τίνα είχε ασπρίσει, και της έπεσε κάτω το κρασί. Κοιταχτήκαμε με γουρλωμένα μάτια....

Που στον τόπο του εγκλήματος γυρνά...

Ο Πάρης ήταν στην πόρτα και διπλοκλέιδωνε.

Και αν συγγνώμη μου ζητάς ξέρω πως μόνο....

Γιατί; Τώρα τα σημάδια άρχισαν να ξεκαθαρίζουν στο μυαλό μου. Ο Πάρης... Πάντα ήταν εκεί... Ήταν ο συνδετικός κρίκος... Και ''Κακά κορίτσια''; Γκει δολοφόνος... Ποιος είναι στα αλήθεια; Τι συμβαίνει;

Να με σκοτώσεις θες ξανά...

Γκντουπ...

Ένας γδούπος με ξύπνησε. Ο Πάρης ήταν σωριασμένος στο πάτωμα, και η Τίνα στεκόταν από πάνω του κρατώντας ένα ξύλινο κουτί που είχα για διακόσμηση.

-Τι έκανες παιδί μου; Είσαι τρελή; φώναξα.

-Δεν ξέρω.... Τρόμαξα... Αυτός;;; Αυτός είναι; 

-Δεν ξέρω... Είναι πολλά τα σημάδια δεν καταλαβαίνω...

-Ζει, ευτυχώς... είπε η Τίνα αφού έλεγξε το σφυγμό του. 

Έβγαλε από την τσέπη του ένα κινητό. Άρχισε να το ψάχνει. 

-Μόνο μια κλήση έχει... Αυτή που έκανε πριν ανέβει... Ψάξε το μπουφάν του.

Πανικοβλημένη άριχσα να ψάχνω το μπουφάν του, ενώ τη Τίνα, έσκισε την κουρτίνα μου- ευτυχώς που την είχα πάρει προσφορά στα ΙΚΕΑ, και του έδεσε τα χέρια, ενώ άνοιξε το συρτάρι μου και του έβαλε στο στόμα μια μονωτική ταινία. Την κοίταξα περίεργα.

-Έτσι κάνουν... Μη με κοιτάς σα χαζή! Το βρήκες;

-Το βρήκα... Με μια κίνηση έβαλα το χέρι στην τσέπη του και άρχισα να ψάχνω.

1) Ένα χαρτάκι που έγραφε '' ΑΜΑ ΣΕ ΠΙΑΣΩ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΜΟΥ ΘΑ ΜΕΤΑΝΙΩΣΕΙΣ ΓΙΑ ΟΛΑ'' ήταν διπλωμένο μέσα...

2)Μόνο τα κλειδιά του αυτοκινήτου του ήταν εκεί... Μα πως μας πέρασε κάτι τέτοιο από το μυαλό;

Τι να βρήκαν άραγε στην τσέπη του Πάρη; Τι συμβαίνει; Αποφασίστε γιατί έχω πολύ αγωνία να μάθω!!!! 


Εάν δε δουλεύει η ψηφοφορία, ψηφίστε με ένα σχόλιο!

*ΤΟ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ ΤΗΣ ΜΠΙΟΥΤΙ...!!! 16*

<< Ξέρω τι έκανες πέρυσι τα Χριστούγεννα>>



Καλό μου ημερολόγιο, παράξενα πράγματα συμβαίνουν τις τελευταίες ημέρες...Ή παράξενα τα βλέπω εγώ. Όλοι μου λένε να μη δίνω σημασία και πως είναι παιχνίδια του μυαλού μου. Όμως κάτι δεν πάει καλά εδώ πέρα!!!!

Αλλά θα τη βρω την άκρη!

Είχαμε βγει που λες με τον Πάρη σε ένα νέο στέκι στο Γκάζι εχθές το βράδυ, και πίναμε τα ποτάκια μας χαλαροί και ωραίοι. 

Κάποια στιγμή θέλησα να πάω στην τουαλέτα. Μόλις βγήκα είδα στην πόρτα ένα χαρτάκι κολλημένο, που θα έπαιρνα όρκο πως δεν υπήρχε εκεί πριν.

Το χαρτάκι έγραφε << Σε βλέπω. Το νου σου. >>

Το αγνόησα , γέλασα και έφυγα. Συνεχίσαμε να περνάμε καλά με τον Πάρη και κάποια στιγμή είπαμε να φύγουμε, γιατί δουλεύαμε πρωί. 

Φεύγοντας, στο τζάμι του αυτοκινήτου μου βρήκα γραμμένο με δαχτυλιές επάνω στη σκόνη- ναι εντάξει, 
δεν πρόλαβα να το πλύνω - <<Προσοχή >>.

-Κάποια παιδιά θα είχαν όρεξη για πλάκα. Αλλά χιούμορ είναι αυτό; Εμείς γράφαμε <<Θέλω πλύσιμο>> χουχουχουχουχουυ!!!

-Μα, πρέπει να μου κοπανάνε συνέχεια ότι δεν πρόλαβα να πλύνω το αμάξι μου; Ντροπή!

Και πέρασε η νύχτα...

Όμως το πρωί που πήγα για δουλειά συνέβη κάτι άλλο, μάλλον παράξενο και αυτό.

Παραγγείλαμε καφέδες από το διπλανό μαγαζί.

-Μπιούτι ο δικός σου καφές είναι κερασμένος.

-Αααα, από ποιον;

-Α, ανώνυμη πληροφορία σόρι! Γεια σας παιδιά καλή συνέχεια!

Πίνω μια γουλιά από τον καφέ μου.

<<Ποιος να μου τον κέρασε άραγε;>>

Και εκεί που καταπίνω και τον αφήνω κάτω, όλη η γλυκάδα μετατρέπεται σε πίκρα. Σα να έβγαλε αγκάθια ο λαιμός μου. Σα να άφριζα σιγά σιγά. Άρχισα να πνίγομαι.  Τα μάτια μου δάκρυσαν. Ούτε στο ημερολόγιο τέτοιο κλάμα. 

-Ένα νερό γρήγορα, φώναξε ο Πάρης. 

Με αυτά και με εκείνα με συνέφεραν.

-Τι έπαθες χρυσό μου; Τι είχε μέσα ο καφές πέτρες; Χουχουοχουχου.

-Μπορεί. Κοίτα.

Είπα, και του έδειξα τον καφέ.

-Α, μα τι κακόγουστο... Ποιος θα έβαζε για σήμα καφέ μια γιαγιά...

-Όχι εκεί βρε πίσω. Δες... Κάτι γράφει.

<< Προς λύπη μου μεγάλη, μου είπαν προς βρήκες άλλη μμμ
Την είδα την καλή σου και απόρησα μαζί σου μμμ>>

--Κατάλαβες τώρα;

-Ναι... Μα τι κιτσ... Λαικάντζες αγάπη μου... Νέα μόδα ...

-Τι λες Πάρη; Δεν το  έπιασες το υπονοούμενο;

-Μμμ... Ότι αυτός στο καφέ είχε νταλκάδες;

-Όχι... Σκέψου τι λέει το τραγούδι μετά...

-Ααα, δεν τα κατέχω αυτά!

-Καλά... Πες μας τι πίνεις εσύ και δε μας δίνεις...

-Ααα, το σλόγκαν του καφέ... Μα τι εμπνευσμένο!

-Ααα, Πάρη όχι! Σκέψου. Κάποιος ανώνυμος με κέρασε έναν καφέ. Το χαρτάκι εχθές στην τουαλέτα, το απειλητικό σημείωμα στο αμάξι... 

-Το απειλητικό σημείωμα πιο πιθανό είναι να το έγραψε το αμάξι του μόνο του, έτσι που το έχεις το κακόμοιρο Μπιούτι.

-Όχι... Το νιώθω... Κάποιος θέλει το κακό μου.

-Αχ, μην παραλογίζεσαι κουκλάκι μου. Και εγώ μια φορά είχα γράψει τη λίστα για τα ψώνια επάνω στο πεντάευρω τι σημαίνει; Και να μη σχολιάσω για το χαρτάκι που πιστεύεις ότι είδες. Θα ήταν από πριν. Παραδέξου το, και εσύ έχεις γράψει σημείωμα σε τουαλέτα. 

-Σημείωμα; Σε τουαλέτα;

-Ναι! Σε κάποια πενταήμερη! Έλα εδώ να σε αγκαλιάσω! Μην τρελαίνεσαι χωρίς λόγο Κανένας δε σε κυνηγάει, και κανένας δε σε καταδιώκει, και κανένας δε θέλει το κακό σου κυρίως!

Εσύ ημερολόγιο μου, το πιστεύεις αυτό; Λες όλα αυτά να ήταν σύμπτωση; Να παραλογίζομαι; 

Όμως δε μπορώ να ηρεμήσω. Κάτι μέσα μου μου λέει πως κάτι άλλο συμβαίνει. Και φοβάμαι. Ευτυχώς θα έρθει η Τίνα να κοιμηθούμε μαζί!

Όχι τίποτε άλλο, έρχεται κύμα κακοκαιρίας, και έχει αρχίσει ήδη να μπουμπουνίζει... Και φοβάμαι!

Σε αφήνω τώρα ημερολογιάκι μου, να πάω να μαζέψω τα νέα μου πινέλα από τη real techniques γιατί πρέπει να έχουν στεγνώσει.Θέλω σαν τρελή να τα δοκιμάσω!

Ναι ξέρω, τα πινέλα μου τα πλένω το αμάξι μου ποτέ! Εντάξει, το έπιασα το υπονοούμενο!

Σμουτς!

.........


Ντριν...

-Ποιος είναι;

-Τίνα!!!

Κάθομαι πίσω από την πόρτα και περιμένω να ανέβει. Σιγά μην περιμένω με την πόρτα ορθάνοιχτη!

-Έλα μπες.

-Ααα, είναι πολύ σοβαρή η κατάσταση σου αγάπη μου.

-Σου είπα φοβάμαι! Έλα , πέρνα. Πάω να παραγγείλω πίτσες, και έρχομαι να κάνουμε κους κους!

.....

-Αποφάσισα πως αυτά δεν είναι για μένα. Και τον έστειλα.

-Μα πως βρε Τινάκι; Εσύ μέχρι εχθές έλεγες άλλα. Πως θες να περνάς καλά, να μην έχεις δεσμεύσεις να κάνεις τη ζωή σου...

-Ναι Μπιούτι μου, αλλά και η ζωή είναι μικρή. Αν καταλαβαίνεις τι εννοώ!

-Για πες το ξεκάθαρα!

-Ε, να... Δεν πρέπει σιγά σιγά... Εντάξει γενικά μιλάω... Στο άμεσο μέλλον... Ε, πότε θα κάνω εγώ ένα παιδάκι; 

-Χαχαχα, και δεν το λες τόση ώρα! Μα πως; Πως σου ήρθε έτσι ξαφνικά;

-Το φιλοσόφησα. Θέλω να αγαπήσω... Θέλω να κάνω οικογένεια. Να είμαι σαν αυτές που κοροϊδεύω. Τόσα χρόνια καριέρα, λύσσαξα, και πάλι άνεργη είμαι...

-Αχ μωρέ η σκληρή δικηγορέσσα μου έπαθε μετάλλαξη!

-Γιατί Μπιούτι εσύ δεν το έχεις σκεφτεί;

-Ποιο; Το να κάνω οικογένεια;

-Ναι, αυτό! Δεν αγχώνεσαι; Που περνάει ο χρόνος, που πρέπει να βρεις κάποιον να αγαπήσεις, να σε αγαπήσει τώρα που έφυγε και...

Μην το πεις, μην το πεις!

Ένας αναστεναγμός μου ξέφυγε....

-Συγγνώμη κοριτσάκι μου, δεν ήθελα να το αναφέρω.

-Όχι, εντάξει, δε φταις εσύ.

Κοίταξα προς το λαπτοπ μου. Έχουν αραιώσει οι επικοινωνίες μας. Όμως όπως είπε και η Τίνα πρέπει να βρω κάποιον που να με αγαπήσει. Και να τον αγαπήσω.

Έρχεται μια στιγμή στη ζωή σου, που αποζητάς την αγάπη. Τη συντροφιά, μια αγκαλιά, μια ζεστασιά.Τα έχεις ανάγκη. Σαν ένα στήριγμα, ένα γάντζο που ζητάς απεγνωσμένα. Και το πάθος; Τι γίνεται με το πάθος; Το πάθος έρχεται και φεύγει...

Κάποιοι τα καταφέρνουν βέβαια και συνδυάζουν και τα δύο. Και μπράβο τους. Όμως τι γίνεται με εμάς τους υπόλοιπους; 

Όταν η λογική υπερισχύει της καρδιάς τότε η αγάπη γίνεται το ζητούμενο; Ή το αντίθετο; Γιατί και η αγάπη από την καρδιά ξεκινάει. Ενώ το πάθος είναι τέχνασμα του μυαλού.

Μα γιατί να μη μπορούμε να βρίσκουμε αυτό που ζητάμε όταν το θέλουμε; Τελικά η ζωή θέλει να μας ταλαιπωρεί, αυτό κατάλαβα!

-Εεε, που χαζεύεις!

-Σόρι Τίνα μου αφαιρέθηκα! Τι μου έλεγες!

-Πως νομίζω πως χτύπησε το βιολογικό μου ρολόι.

Ντριιιν

-Και εγώ νομίζω πως χτύπησε το κουδούνι! Πάω να ανοίξω!


Πάω και φυσικά στέκομαι πίσω από την πόρτα. Μόλις έρχεται ο ντελιβεράς ανοίγω την πόρτα. Πρώτη φορά τον βλέπω. Είναι σκυμμένος σχεδόν όλη την ώρα και κάνει νευρικές κινήσεις. Παίρνω τις πίτσες και κλειδαμπαρώνω.

-Ααα, τέλεια και έχω μια πείνα δε σε βλέπω, φώναξε η Τίνα που άρχισε ήδη να μασουλάει!

Μπουυυυυυμ....

Πεταχτήκαμε και οι δύο. 

Τα φώτα αναβόσβησαν.

-Τουλάχιστον να προλάβουμε να φάμε! 

Τα φώτα αναβόσβησαν και πάλι. Η βροχή ήταν πια πολύ δυνατή.

Μπουυυυυυυμ....

Κεραυνός. Και αστραπή.

-Μπιούτι φέρε κανα κερί να έχουμε πρόχειρο, γιατί δε μας βλέπω να τρώμε.

-Αμάν βρε Τίνα ο κόσμος καίγεται και εσύ το νου σου στο φαΐ!

Σχεδόν τρέχοντας πήγα στην κρεβατοκάμαρα και άρπαξα δυο κεριά. Πήγα στην κουζίνα να πάρω αναπτήρα. Κοίταξα έξω από το τζάμι. Χαμός. Ο δρόμος είχε πλημμυρίσει σχεδόν, και τα μισά φώτα είχαν κλείσει.

Έτρεξα γρήγορα προς το σαλόνι. 

-'Έλα φάε κορίτσι μου. Άναψε τα κεριά να τα έχουμε έτοιμα.


Μπουυυυυυυυυυμ.....

Και πριν προλάβει να το πει τα φώτα έκλεισαν.

-Ααααααα ουρλιάξαμε και οι δύο και μετά ξεσπάσαμε σε γέλια.

Μες στα σκοτάδια και με τυφλές κινήσεις κατάφερα και άνοιξα τα κεριά.

-Πω, αυτή η πίτσα με το μπέικον είναι τέλεια. είπε μασουλώντας η Τίνα.

-Α, δεν έχεις το Θεό σου. Αλλά τώρα θα φάω και εγώ, γιατί όντως πείνασα!

-Κάτσε να ανοίξω και την άλλη.

Η Τίνα πήρε τη σακούλα και έβγαλε και την άλλη πίτσα. Ένα χαρτάκι έπεσε.

-Α, αυτά εδώ πρέπει να είναι κουπόνια. είπε και τα σήκωσε.

-Χαχαχα, άρχισε να γελάει.

-Τι έπαθες παιδί μου; Τόσο αστεία είναι τα κουπόνια;

-Χαχα, κοίτα. Από κάποιον θα έπεσε αυτό, είπε και μου έδωσε ένα χαρτί.

Τα χέρια μου άρχισαν να τρέμουν. Το χαρτί είχε γράμματα κολλημένα από εφημερίδες και περιοδικά και έγραφε

<<ΚΑΛΗ ΟΡΕΞΗ. ΣΕ ΠΡΟΕΙΔΟΠΟΙΗΣΑ. ΤΟ ΝΟΥ ΣΟΥ.>>

-Χριστέ μου, βοήθειααααα άρχισα να φωνάζω πανικόβλητη.

-Βρε είσαι τρελή, τι γκαρίζεις έτσι μες στη νύχτα;
Η κατάσταση σου είναι σοβαρή.

-Κάποιος με παρακολουθεί σου λέω. 

Άρχισα να κλαίω. 

Ε, δε μπορεί να είναι και αυτό τυχαίο.

Μπουυυυυυυμ......

Πετάχτηκα όρθια από το φόβο μου.

-Έλα δίπλα μου να μη φοβάσαι... σχεδόν με διέταξε η Τίνα.

-Να πάρω την αστυνομία;

-Και να τους πεις τι; Ότι κάποιος έκανε δαχτυλιές στο αμάξι σου,ή ότι κάποιος έγραψε τραγούδια στον καφέ σου.

Η καταιγίδα είχε κοπάσει. Τα φώτα είχαν έρθει ξανά.

-Ευτυχώς. Δεν άντεχα άλλο έτσι.

-Είσαι καλύτερα τώρα;

-Όχι αλλά θα είμαι αν μου κάνεις μια χάρη.

-Ωχ...

-Άστα ωχ και ωχ! Θα πάρεις στην πιτσαρία. Και θα ρωτήσεις ποιος έφερε την παραγγελία μας. Κάνε μου αυτή τη χάρη και θα ηρεμήσω.

-Μα...

-Αστα μα και μου... Τον είδα λίγο περίεργο. Και αν δε σιγουρευτώ δε θα ηρεμήσω. Έλα πάρε!

.....

-Ναι γεια σας, είχα τηλεφωνήσει πριν από καμιά ώρα και είχα κάνει μια παραγγελία στο όνομα Μπιούτι. Ήθελα να σας ρωτήσω κάτι για το ντελίβερι μπόι.

1)Αχ, σας δημιούργησε κάποιο πρόβλημα; Είναι καινούριος και λίγο αδέξιος. Σας ζητώ συγγνώμη εκ μέρους του. Ως αποζημίωση θα σας φέρω άλλες δυο πίτσες.

2)Τι εννοείται δεσποινίς; Η παραγγελία σας ακυρώθηκε λίγο μετά. Εμείς δε στείλαμε τίποτα στη διεύθυνση σας...

Μμμμ!!! Τι λέτε; Τελικά η Μπιούτι έχει δίκιο ή όχι; Λέτε να συμβαίνει τίποτα περίεργο ή τα φαντάζεται όλα;

Ψηφίστε στο κάτω μέρος ή στα σχόλια!!!