Γεια και χαρά, Χαρά εδώ !
Το σημερινό post έχει να κάνει με έναν από τους αγαπημένους συγγραφείς για τους δικούς μου λόγους ! Η λογοτεχνία τρόμου δεν είναι από τις αγαπημένες μου κατηγορίες, όμως ο Stephen King είναι η εξαίρεση !
Θυμάμαι γύρω στα δώδεκα, είχα ξεκινήσει να βλεπω θρίλερ, κάτι πολύ φυσικό για τη γενιά που μεγάλωσε με Ανατριχίλες , και εκεί που νόμιζα πως είχα δει πολλά τρομάρα μου, έπεσα πάνω στη Λάμψη ! Καπου εκεί ήταν η πρώτη μου επαφή με τον κινηματογράφο, εκεί που ξεκίνησα να αγαπώ την τέχνη αυτή και να θέλω να μάθω περισσότερα! Ο συνδυασμός Kubrick και King ήταν καθοριστικός για την μετέπειτα εξέλιξη μου !
Και κάπως έτσι ξεκίνησα να διαβάζω Stephen King! Και σήμερα θα σας μιλήσω για Το Πράσινο Μίλι και για τους λόγους για τους οποίους το αγαπώ !
"Πράσινο Μίλι" ονομάζεται το μονοπάτι που οδηγεί στην ηλεκτρική καρέκλα τους θανατοποινίτες των φυλακών του Κολντ Μάουντεν ! Εκεί μεταξύ άλλων γνωρίζουμε τους δολοφόνους που έχουν καταδικαστεί, αλλά και τους φύλακες, όπου ο κάθε ένας από αυτούς έχει το δικό του διαφορετικό χαρακτήρα. Η ιστορία μας ξεκινάει όταν στις φυλακές μεταφέρεται ένας στυγερός δολοφόνος δύο μικρών κοριτσιών, ο Τζον Κόφι. Όμως ποιος είναι πραγματικά ο Τζον Κόφι;
Θα αναπτύξει δεσμούς φιλίας με τον αρχιφύλακα Πολ Έτζγκομπ, έναν πολύ συμπαθή ήρωα, σε αντίθεση με τον Πέρσυ Γουέτμορ, ο οποίος φέρεται σαδιστικά και κάνει κατάχρηση της εξουσίας του απέναντι στους κρατούμενους. Έτσι λοιπόν βλέπουμε το ταξίδι του ήρωα προς την ηλεκτρική καρέκλα μέσα από αυτό το δραματικό βιβλίο, χωρίς όμως να λείπουν και τα στοιχεία του φανταστικού, αφού ο Τζον Κόφι διαθέτει κάποιες υπερφυσικές δυναμείς !
Σίγουρα είναι ένα πολύ δυνατό και σκληρό βιβλίο, και σε πολλά σημεία συγκινητικό μέχρι δακρύων ! Προσωπικα δε με ξετρέλανε τόσο το υπερφυσικό κομμάτι, και σίγουρα θα προτιμούσα να έλειπε, όμως τότε δεν θα το είχε γράψει ο Stephen King! Οπότε θα μιλάγαμε για ένα άλλο βιβλίο !
Η ιστορία ενός αθώου που κατηγορείται άδικα, ένας καλοκάγαθος αρχιφύλακας και η φιλία που αναπτύσσουν παρουσιάζονται με έναν πολύ όμορφο τρόπο, και οι χαρακτήρες είναι πολύ σωστά δομημένοι και ολοκληρωμένοι. Νιώθεις κατευθείαν τη συμπάθεια αλλά και τον οίκτο για αυτούς.
Απεναντίας νιώθεις αμέσως το μίσος για τον Πέρσι, έναν από τους χειρότερους χαρακτήρες που έχω συναντήσει σε βιβλίο ! Χωρίς να θέλω να κάνω κάποιο spoiler, η πιο ''δυνατή'' στιγμή του βιβλίου ήταν εκέινη με το σφουγγάρι (όσοι το έχετε διαβάσει ξέρετε!) , πραγματικά διάβαζα την κάθε λέξη και ένιωθα μια γροθιά στο στομάχι, ένιωθα το μίσος μου για αυτόν και ήθελα να ουρλιάξω και να σκίσω τις σελίδες ! Και δεν υπερβάλω καθόλου !!!
Συνολικά ήταν ένα βιβλίο που μου άρεσε, η ταινία ήταν αρκετά καλή, αλλά το βιβλίο ήταν πολύ πιο δυνατό ! Η ταινία βασίζεται αρκετά στα εφέ, και εμενα γενικά δεν είναι από τα αγαπημένα μου, καθώς και όπως ανέφερα, λόγω του ήταν μια αρκετά δυνατή και δραματική ιστορία τα βρήκα λίγο περιττά.
Είτε αγαπάτε τον Stephen King είτε όχι, νομίζω πως σίγουρα αξίζει να διασχίσετε και εσείς τις σελίδες από το Πράσινο Μίλι !
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου