Γεια και χαρά, Χαρά εδώ!!!
Στο σημερινό post, θα σας μιλήσω για ένα βιβλίο που μόλις τελείωσα, και για την ακρίβεια, το ξεκίνησα πριν από είκοσι λεπτά! Ναι!!! Τόσο μου πήρε να τελείωσω αυτήν την αριστουργηματική νουβέλα του Γκόγκολ, Η Μύτη, εκδόσεις Κοροντζή!
Η πιο παράδοξη και σουρεαλιστική ιστορία, που διαβάζεις απνευστί για να δεις που καταλήγει...και δεν καταλήγει πουθενά! Κάπως έτσι θα μπορούσα να χαρακτηρίσω τη συγκεκριμένη ιστορία!
Πετρούπολη! Ένας κουρέας βρίσκει στο ψωμί του μια..μύτη! Ενας διοικητικός υπάλληλος ξυπνάει ένα πρωί , και τι του λείπει; Η μύτη του φυσικά! Αναζητώντας την, βλέπει στους δρόμους μια περιφερώμενη... μύτη!!!Μια μύτη που περπατάει και μιλάει, όντας άκρως αλαζονική! Ο υπάλληλος ψάχνει να την ανακτήσει, περνώντας διάφορα ευτράπελα, μέχρι που στο τέλος η μύτη του βρίσκεται και πάλι εκεί!
Δεν μπορώ να γνωρίζω τι ακριβώς μπορεί να σκεφτόταν ο Γκόγκολ όταν έγραφε αυτή τη νουβέλα - προφανώς!!!-, σίγουρα όμως βασικό σημείο, είναι η διακωμώδηση της καθημερινότητας και των κρατικών μηχανισμών, με τον καυστικό τρόπο του Γκόγκολ, τόσο καυστικό που η πραγματικότητα με το παράλογο γίνονται ένα! Σαν δύο ρουθούνια, που αποτελούν κομμάτι της ίδιας μύτης!
Το έχετε διαβάσει; Ποια είναι η γνώμη σας;
Στο σημερινό post, θα σας μιλήσω για ένα βιβλίο που μόλις τελείωσα, και για την ακρίβεια, το ξεκίνησα πριν από είκοσι λεπτά! Ναι!!! Τόσο μου πήρε να τελείωσω αυτήν την αριστουργηματική νουβέλα του Γκόγκολ, Η Μύτη, εκδόσεις Κοροντζή!
Νικολάι Γκόγκολ, Η μύτη, εκδόσεις Κοροντζή |
Η πιο παράδοξη και σουρεαλιστική ιστορία, που διαβάζεις απνευστί για να δεις που καταλήγει...και δεν καταλήγει πουθενά! Κάπως έτσι θα μπορούσα να χαρακτηρίσω τη συγκεκριμένη ιστορία!
Πετρούπολη! Ένας κουρέας βρίσκει στο ψωμί του μια..μύτη! Ενας διοικητικός υπάλληλος ξυπνάει ένα πρωί , και τι του λείπει; Η μύτη του φυσικά! Αναζητώντας την, βλέπει στους δρόμους μια περιφερώμενη... μύτη!!!Μια μύτη που περπατάει και μιλάει, όντας άκρως αλαζονική! Ο υπάλληλος ψάχνει να την ανακτήσει, περνώντας διάφορα ευτράπελα, μέχρι που στο τέλος η μύτη του βρίσκεται και πάλι εκεί!
Δεν μπορώ να γνωρίζω τι ακριβώς μπορεί να σκεφτόταν ο Γκόγκολ όταν έγραφε αυτή τη νουβέλα - προφανώς!!!-, σίγουρα όμως βασικό σημείο, είναι η διακωμώδηση της καθημερινότητας και των κρατικών μηχανισμών, με τον καυστικό τρόπο του Γκόγκολ, τόσο καυστικό που η πραγματικότητα με το παράλογο γίνονται ένα! Σαν δύο ρουθούνια, που αποτελούν κομμάτι της ίδιας μύτης!
Το έχετε διαβάσει; Ποια είναι η γνώμη σας;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου