*ΤΟ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ ΤΗΣ ΜΠΙΟΥΤΙ...!!!17*

<<Νύχτα τρόμου...>>


-Τι εννοείτε δεσποινίς; Η παραγγελία σας ακυρώθηκε λίγο μετά. Εμείς δε στείλαμε τίποτα.

-Μάλιστα. Σας ζητώ συγγνώμη...

Η Τίνα έκλεισε το τηλέφωνο.

-Τι έγινε; Τι σου είπε;

-Για έλεγξε μου έδωσες το σωστό τηλέφωνο;

Πήρα το τηλέφωνο και το φυλλάδιο της πιτσαρίας. Ναι, όλα εντάξει είναι.

-Ναι. Γιατί τι έγινε ; Τι σου είπαν;

Η Τίνα σωριάστηκε στον καναπέ. 

-Λιποθυμώ....

-Τι έγινε παιδάκι μου; Θα μου πεις;

-Έχεις δίκιο Μπιούτι. Κάτι δεν πάει καλά... Μα καθόλου καλά... Μου είπαν ότι η παραγγελία μας ακυρώθηκε...

-Ορίστε!!! Είδες που στα έλεγα... Και δε με πιστεύατε... Αλλά... Αν η παραγγελιά μας ακυρώθηκε .... Τότε..... Ποιος;

-Ποιος έφερε την παραγγελία Μπιούτι; Εσύ άνοιξες την πόρτα.... Αν αυτός ήταν κανένας.... κλέφτης; Δολοφόνος; Θέλει να σε απαγάγει; Ή δε ξέρω και εγώ τι άλλο;

Χιλιάδες σκέψεις πέρασαν από το μυαλό μου... Ξαφνικά βρέθηκα να πρωταγωνιστώ σε θρίλερ, χωρίς τη θέληση μου, και κυρίως χωρίς να ξέρω τι συμβαίνει...

-Θα πάρω την αστυνομία...

-Ψυχραιμία Μπιούτι. Να σου πω, μήπως τσακώθηκες με κανέναν τώρα τελευταία; 

-Όχι..

-Μήπως έχεις προηγούμενα;

-Όχι σου λέω...

-Ε, και εσύ όχι και όχι... Άντε τώρα να βρεις τι συμβαίνει!

-Μα ειλικρινά, δεν έχω καμία έχθρα με κανέναν. Κανένας δε θέλει το κακό μου... Μέχρι τώρα... Μέχρι προχθές... Όλα τότε ξεκίνησαν... Με το χαρτάκι στην τουαλέτα, το απειλητικό σημείωμα στο αμάξι, τον κερασμένο καφέ, που ούτε που θέλω να ξέρω τι μπορεί να είχε μέσα...

Κοιταχτήκαμε με την Τίνα και γουρλώσαμε το μάτι. Και οι δύο μαζί αναφωνήσαμε...

-Η πίτσα.... και με μια έκφραση αηδίας πιάσαμε τις κοιλίες μας.

-Ας μην ταραζόμαστε... Είπε η Τίνα. Αν ήταν κάτι μέσα θα το είχαμε πάθει ήδη... Σωστά;

-Έτσι πιστεύω... Λες να μας παρακολουθεί;

-Πάμε να δούμε...

Με ανάλαφρα και αέρια βήματα, πήγαμε προς την πόρτα... Μόνο το τιρι τιρι τιριτιριτιριιιι από το ροζ πάνθηρα έλειπε! Κοιτάξαμε από το ματάκι και δεν είδαμε τίποτα. Γυρίσαμε πίσω και κάτσαμε στον καναπέ.

-Λέω να πάρω τον Πάρη τι λες; 'Ενας άντρας θα μας ήταν χρήσιμος τώρα...

-Ναι συμφωνώ... Αλλά τότε γιατί να πάρεις τον Πάρη; απάντησε η Τίνα γελώντας.

-Αν δε φοβόμουν θα γέλαγα και εγώ τώρα... Χαζή!

-Έλα και δε μπορούμε να κάνουμε μια πλάκα! Άντε πάρτον, γιατί όσο περνάει η ώρα αγριεύομαι...

...........

Μισή ώρα μετά καθόμασταν ακόμα σε αναμμένα κάρβουνα, περιμένοντας τον Πάρη, και συζητώντας με την Τίνα σε ποια θρίλερ θα μπορούσαμε να παίζουμε αυτή τη στιγμή.

Ντριιιιιιν.....

-Το κινητό σου Μπιούτι...

Το πιάνω στα χέρια μου....

-Απόκρυψη.. Ποιος λες να είναι ;

-Σήκωσε το... Βάλε ανοιχτή ακρόαση...

Με τρεμάμενα χέρια το ανοίγω.

-Ήρθες πάλι πίσω σαν το δολοφόνο που στον τόπο του εγκλήματος γυρνά....

Το έκλεισα ουρλιάζοντας! Τώρα μου βάζουν και απειλητικά τραγούδια... Δολοφόνος είναι... Να με σκοτώσει θέλει.... Μα γιατί;;;

-Αύριο θα βάλω λυτούς και δεμένους και θα μάθω ποιος κρύβεται πίσω από αυτό το τηλέφωνο... Όμως ας ηρεμήσουμε. Θα έρθει και ο Πάρης σε λίγο, τι μπορεί να συμβεί μέχρι το ξημέρωμα;

-Ναι... Έχεις δίκιο...

-Δύναμη, θάρρος και ψυχραιμία... Δύναμη θάρρος και ψυχραιμία... Φου φου φουυ... Πάρε και εσύ βαθιές ανάσες...

Ντριιιιιν....

Αααααααα...

Ουρλιάξαμε και οι δύο...

Δύναμη θάρρος και ψυχραιμία ε; Μπράβο! Να τα χαίρεστε!

Το σήκωσα και με αποφασιστική φωνή είπα.

-Άκου να δεις, δε σε φοβάμαι...Λέγε ποιος είσαι και τι θες ή άρχισε να ψάχνεις από τώρα για δικηγόρο... Θα τον χρειαστείς σύντομα...

Καλά εε, τα μισά να μου έλεγε....

-Εεε, είμαι από κάτω! Θα μου ανοίξετε;

Ο Πάρης... Άνοιξα και μετά από λίγη ώρα προσπαθούσαμε να φτάσουμε στην εξιχνίαση του εγκλήματος!

-Γράψε εδώ Μπιούτι μου όσα ονόματα θυμάσαι να συναναστράφηκες τον τελευταίο καιρό. Θα τα πάρουμε ένα προς ένα, και σίγουρα κάπου εκεί θα βρίσκεται η λύση...

Εαν μπορούν να θεωρηθούν λίστα τα λίγα ονόματα που μετριούνται στα δάχτυλα των χεριών, άντε και των ποδιών ήταν έτοιμα.

-Εγώ πιστεύω πως είναι ο Π.Μ.Α. είπε η Τίνα. Μπορεί να έμαθε πως έφυγε το Τεκνό, και να θέλει να σε εκδικηθεί.

-Ναι όντως αυτό έχει μια λογική... Μπορεί να είπε ψέματα πως τα βρήκε με τη γυναίκα του, ή να τον παράτησε αυτή...

-Η να είναι η γυναίκα του! είπε ο Πάρης.

-Βέβαια από την άλλη μια φορά με....παρακολουθούσε ο Επαμεινώνδας. Με τη δικαιολογία πως ήθελε να με χαιρετήσει...

Η Τίνα άρχισε να γελάει.

-Αυτός δεν είναι ικανός να πατήσει ούτε ένα μυρμήγκι.

-Ναι Τίνα εσύ δικηγόρος είσαι. Δεν το ξέρεις ότι αυτοί οι τύποι είναι οι πιο επικίνδυνοι; Τα σιγανά ποταμάκια να φοβάσαι... Είναι περίεργοι τύποι αυτοί...

 Μια ανατριχίλα διέσχισε το κορμί μου...

-Αχ σας παρακαλώ σταματήστε.... Θα πάρω την αστυνομία αύριο και θα δούμε τι θα γίνει... Θα κάνω τα αδύνατα δυνατά και θα μάθω ποιο κάθαρμα κρύβεται πίσω από όλα αυτά....

-Ναι βρε αγάπη μου απλά πρέπει να έχουμε μια κατεύθυνση. Και στην αστυνομία τα ίδια θα σε ρωτήσουν. Λοιπόν, εγώ λέω να χαλαρώσουμε λίγο. Δε μας βλέπω να κοιμόμαστε. Λέω να πιούμε λίγο κρασάκι, και να ακούσουμε λίγη μουσική να ξεχαστούμε... Τι λέτε;

-Πάω να φέρω το κρασί... είπε η Τίνα.

-Μπιούτι, έλα πάρε αυτό. είπε ο Πάρης και μου έδωσε ένα στικάκι. Έχει μουσική 90's. Ελάτε να θυμηθούμε λίγο τα παλιά, χουχουχουχουυυ!

Η Τίνα έφερε το κρασί την ώρα που πάτησα το play.

Αχ, κάτι μου θυμίζει αυτό το τραγούδι... Τότε που πήγαινα γυμνάσιο!

Μέχρι που μπήκε στο ρεφρέν...

Ήρθες πάλι πίσω σαν το δολοφόνο....

Γκντουπ.

Γύρισα πίσω. Η Τίνα είχε ασπρίσει, και της έπεσε κάτω το κρασί. Κοιταχτήκαμε με γουρλωμένα μάτια....

Που στον τόπο του εγκλήματος γυρνά...

Ο Πάρης ήταν στην πόρτα και διπλοκλέιδωνε.

Και αν συγγνώμη μου ζητάς ξέρω πως μόνο....

Γιατί; Τώρα τα σημάδια άρχισαν να ξεκαθαρίζουν στο μυαλό μου. Ο Πάρης... Πάντα ήταν εκεί... Ήταν ο συνδετικός κρίκος... Και ''Κακά κορίτσια''; Γκει δολοφόνος... Ποιος είναι στα αλήθεια; Τι συμβαίνει;

Να με σκοτώσεις θες ξανά...

Γκντουπ...

Ένας γδούπος με ξύπνησε. Ο Πάρης ήταν σωριασμένος στο πάτωμα, και η Τίνα στεκόταν από πάνω του κρατώντας ένα ξύλινο κουτί που είχα για διακόσμηση.

-Τι έκανες παιδί μου; Είσαι τρελή; φώναξα.

-Δεν ξέρω.... Τρόμαξα... Αυτός;;; Αυτός είναι; 

-Δεν ξέρω... Είναι πολλά τα σημάδια δεν καταλαβαίνω...

-Ζει, ευτυχώς... είπε η Τίνα αφού έλεγξε το σφυγμό του. 

Έβγαλε από την τσέπη του ένα κινητό. Άρχισε να το ψάχνει. 

-Μόνο μια κλήση έχει... Αυτή που έκανε πριν ανέβει... Ψάξε το μπουφάν του.

Πανικοβλημένη άριχσα να ψάχνω το μπουφάν του, ενώ τη Τίνα, έσκισε την κουρτίνα μου- ευτυχώς που την είχα πάρει προσφορά στα ΙΚΕΑ, και του έδεσε τα χέρια, ενώ άνοιξε το συρτάρι μου και του έβαλε στο στόμα μια μονωτική ταινία. Την κοίταξα περίεργα.

-Έτσι κάνουν... Μη με κοιτάς σα χαζή! Το βρήκες;

-Το βρήκα... Με μια κίνηση έβαλα το χέρι στην τσέπη του και άρχισα να ψάχνω.

1) Ένα χαρτάκι που έγραφε '' ΑΜΑ ΣΕ ΠΙΑΣΩ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΜΟΥ ΘΑ ΜΕΤΑΝΙΩΣΕΙΣ ΓΙΑ ΟΛΑ'' ήταν διπλωμένο μέσα...

2)Μόνο τα κλειδιά του αυτοκινήτου του ήταν εκεί... Μα πως μας πέρασε κάτι τέτοιο από το μυαλό;

Τι να βρήκαν άραγε στην τσέπη του Πάρη; Τι συμβαίνει; Αποφασίστε γιατί έχω πολύ αγωνία να μάθω!!!! 


Εάν δε δουλεύει η ψηφοφορία, ψηφίστε με ένα σχόλιο!