ΔιαβάΖω : Οι Φόνοι στην Οδό Μοργκ / Edgar Allan Poe

Γειά και χαρά, Χαρά εδώ!

Τι κάνετε; Πώς είστε; Ελπίζω να είστε όλοι καλά! Εγώ συνεχίζω το λογοτεχνικό μου ταξίδι κολυμπώντας σε αστυνομικά νερά, με ακόμη έναν από τους αγαπημένους μου συγγραφείς! Μπορεί να τον έχουμε συνηθίσει σε μακάβρια ποιήματα και σκοτεινά διηγήματα, όμως ο Edgar Allan Poe, μας έχει χαρίσει και αστυνομικές ιστορίες, τρεις από τις οποίες περιλαμβάνονται στη συγκεκριμένη συλλογή από τις εκδόσεις Οξύ!

Οι Φόνοι στην Οδό Μοργκ, και άλλες ιστορίες αστυνομικού μυστηρίου, από τον Edgar Allan Poe!

Edgar Allan Poe - Οι Φόνοι στην Οδό Μοργκ , και άλλες ιστορίες αστυνομικού μυστηρίου

Ο Edgar Allan Poe, με αυτές τις τρεις ιστορίες ( Οι φόνοι στην οδό Μοργκ, Το μυστήριο της Μαρί Ροζέ,  το κλεμμένο γράμμα ) μας εισάγει για πρώτη φορά ιστορίες που ανήκουν στο είδος της αστυνομικής λογοτεχνίας. Και όχι μόνο αυτό, αλλά φέρνει στο προσκήνιο και τον ρόλο του ''ιδιωτικού ντετέκτιβ''!Ο Ογκίστ Ντυπέν, λοιπόν είναι αυτός που καλείται να βρει τη λύση !

Στην πρώτη ιστορία μας μεταφέρει στην οδό Μοργκ στο Παρίσι, όπου μια μητέρα και η κόρη της βρίσκονται νεκρές. Φαινομενικά το μυστήριο μοιάζει άλυτο, ενώ οι γείτονες άκουσαν κάποιες φωνές που δεν μπορούν να προσδιορίζουν, άλλοι άκουσαν κάποιον Γάλλο, άλλοι κάποια κραυγή. Ο Ογκίστ Ντυπέν, μέσω του λογικού τρόπου σκέψης του είναι αυτός που καταφέρνει να βρει τη λύση, λύση που είναι άκρως... Ποεϊκή!

Στη δεύτερη ιστορία, το Μυστήριο της Μαρί Ροζέ, μια όμορφηςνεαρή κοπέλα, η Μαρί Ροζέ,  μετά τις μυστηριώδεις επανεμφανίσεις της στους φίλους και γνωστούς βρίσκεται νεκρή, με το πτώμα της να επιπλέει στον Σηκουάνα. Ο Ογκίστ Ντυπέν βήμα βήμα αναλύει το σκεπτικό του, παρατηρωντας λεπτομέρειες και στοιχεία που δεν είναι αντιληπτά από τους υπολοίπους. 

Η τρίτη και τελευταία ιστορία αφορά το κλεμμένο γράμμα. Ο αφηγητής εξιστορεί στον Ογκίστ πως ένας υπουργός έχει στην κατοχή του ένα γράμμα το οποίο δεν θα έπρεπε να βρίσκεται στα χέρια του. Περιγράφει πώς κατάφερε να το εντοπίσει και να το πάρει με τρόπο δεν έγινε αντιληπτός.

Και οι τρεις ιστορίες είναι ατμοσφαιρικές, και κινούνται έμμεσα στο γνωστό στυλ του Πόε. Η πρώτη ιστορία μου άρεσε περισσότερο, καθώς είχε ωραία εξέλιξη και πλοκή. Η δεύτερη μου φάνηκε λίγο κουραστική, όμως είχε κάποιο ενδιαφέρον, σίγουρα  όμως ήταν η λιγότερο αγαπημένη μου. Η τρίτη, αν και δεν είχε τόσο έντονο το σασπένς και το μυστήριο, ήταν αρκετά έξυπνη και ευρηματική, με μια δόση ειρωνίας και μαύρου χιούμορ!

Η συγκεκριμένη συλλογή διηγημάτων είναι αρκετά ενδιαφέρουσα, καθώς δείχνει μια ακόμα λογοτεχνική πτυχή του συγγραφέα. Μπορεί σήμερα να έχουμε διαβάσει χιλιάδες ιστορίες τέτοιου είδους, όμως αυτές είναι από τις πρώτες που γράφτηκαν ποτέ (1841-1845) και είναι αυτές που όχι μόνο έθεσαν τις βάσεις για τις ιστορίες αστυνομικού μυστηρίου, αλλά επηρέασαν και ενέπνευσαν τα μεγαλύτερα ονόματα της κλασικής και σύγχρονης λογοτεχνίας που ασχολήθηκαν με το είδος!