Όσοι με ακολουθείτε στο instagram θα γνωρίζετε πόσο πολύ αγαπώ το Netflix! Εκτός από τις ταινίες και τις σειρές ένας λόγος που του έχω μεγαλύτερη αδυναμία είναι τα ντοκιμαντέρ του!
Πέρα από τα ντοκιμαντέρ τέχνης, ή αυτά που αναφέρονται σε ''σημαντικές'' και ιδιαίτερες προσωπικότητες τελευταία κόλλησα με κάποια άλλα ντοκιμαντέρ τα οποία με επηρέασαν πάρα πολύ και άλλαξαν πραγματικά τον τρόπο σκέψης μου. Με ''ταρακούνησαν'', με έκαναν να κλάψω, να θυμώσω, να προβληματιστώ και με έκαναν να θέλω να τα μοιραστώ και μαζί σας!
Πάμε λοιπόν να σας γράψω για τα 3 ντοκιμαντέρ που άλλαξαν τον τρόπο σκέψης μου!
1. COWSPIRACY
 |
| Cowspiracy |
Το cowspiracy είναι ένα ντοκιμαντέρ το οποίο στην ουσία αναλύει την καταστροφή που προκαλεί στον πλανήτη η υπερβολική εκτροφή και κατανάλωση κρεάτων.
Οι άνθρωποι παράγουν περισσότερο απ'όσο μπορούν να καταναλώσουν - και σίγουρα περισσότερο απ'όσο πραγματικά χρειάζονται!
Μέσα από το cowspiracy ερευνόνται και αναλύονται όλες οι περιβαλλοντικές καταστροφές που προκύπτουν από την κτηνοτροφία- καταστροφές που εγώ δεν μπορούσα να διανοηθώ ποτέ όπως για παράδειγμα ότι το 29% του νερού παγκοσμίως χρησιμοποιείται στην κτηνοτροφία, η ότι το άζωτο που παράγεται από τα ζώα είναι υπεύθυνο για το 51% της μόλυνσης του περιβάλλοντος την ίδια στιγμή που τα αυτοκίνητα προκαλούν -μόλις- 13% μόλυνση.
Είναι πολύ ενδιαφέρον να δούμε ποιά είναι τα πραγματικά προβλήματα που προκύπτουν από αυτόν τον κλάδο, και σίγουρα μετά από τη προβολή του συγκεκριμένου ντοκιμαντέρ θα μπείτε σε σκέψεις για ζητήματα που μπορεί να μην είχατε καν φανταστεί ότι υπάρχουν...
2. Minimalism
 |
| Minimalism |
Το επόμενο ντοκιμαντερ για το οποίο ήθελα να σας γράψω είναι το Minimalism, και όπως καταλαβαίνετε από τον τίτλο είναι ένα ντοκιμαντέρ που αναφέρεται στο κίνημα του μινιμαλισμού, που τον τελευταίο καιρό έχει δημιουργήσει πολύ hype στο internet και τα social media.
Προσωπικά ποτέ δε θεωρούσα ότι ένας άνθρωπος που ζει στον ''δυτικό'' κόσμο μπορεί να είναι μινιμαλιστής, αφού είναι ''προγραμματισμένος'' να καταναλώνει συνεχώς. Το κακό βέβαια στην εποχή μας είναι πως πολλές φορές οι άνθρωποι δεν καταναλώνουν μόνο αντικείμενα, αλλά και ανθρώπους.
Μέσα από αυτό το ντοκιμαντέρ μπόρεσα λοιπόν να αντιληφθώ το εξής. Η πραγματική πηγή δυστυχίας των ανθρώπων είναι πως εστιάζουν σε όσα δεν έχουν, και όχι σε όσα έχουν! Επίσης ο καταναλωτισμός δεν είναι κακός όταν εξυπηρετεί έναν σκοπό, αλλά ο υπερκαταναλωτισμός είναι.
Το marketing λειτουργεί με τέτοιον τρόπο ούτως ώστε να μας δημιουργεί συνεχώς νέες ανάγκες, όπως για παράδειγμα τα καταστήματα ρούχων έχουν 52 collection τον χρόνο, άρα, κάθε εβδομάδα βγαίνει κάτι νέο. Κινητά, ρούχα, τρόφιμα, αυτοκίνητα δεκάδες αντικείμενα που έχουμε ήδη, αλλά νομίζουμε ότι θέλουμε και άλλα. Το ερώτημα είναι: Τα χρειαζόμαστε;
Σίγουρα δεν θα αδειάσω όλο μου το σπίτι, όμως θα είμαι περισσότερο συνετή στις αγορές μου. Εξάλλου η ζωή μας με αυτόν τον τρόπο γίνεται πολύ πιο απλή, όσα λιγότερα έχουμε στο σπίτι μας, τόσο λιγότερα μας απασχολούν, και όσο λιγότερα μας απασχολούν τοτε βλέπουμε καθαρότερα ότι η ευτυχία είναι ήδη στα χέρια μας!
3. The True Cost
 |
| The true cost |
Το συγκεκριμένο ντοκιμαντέρ σας το άφησα για το τέλος, γιατί για εμένα ήταν πραγματικά μια γροθιά στο στομάχι, με έκανε να κλάψω αλλά και να θυμώσω σε τόσο μεγάλο βαθμό που πραγματικά θα ήθελα να το δουν όσο περισσότερα άτομα γίνεται...
Το πραγματικό κόστος, αναφέρεται στο πραγματικό κοστος των fast fashion brands. Έχετε αναρωτηθεί ποτέ πόσο πραγματικά κοστίζει ένα μπλουζάκι των 3 ευρώ; Έχετε σκεφτεί πόσο αίμα κρύβεται πίσω από τις κρεμάστρες των ''πολυτελών'' brands;
Ένα συγκλονιστικό ντοκιμαντέρ που δείχνει τις άθλιες συνθήκες εργασίας στην Κίνα, την Ινδία και την Καμπότζη. Άνθρωποι που εργάζονται για 13 δολλάρια τον μήνα, με κίνδυνο πολλές φορές την ίδια τους τη ζωή. - Το οκταώροφο εργοστάσιο Rana Plaza, κατέρρευεσε σκορπίζοντας τον θάνατο σε πάνω από χίλια άτομα. Οι ρωγμές στου τοίχους άφησαν αδιάφορους τους ιθύνοντες, με αποτέλεσμα να χαθούν τόσες ζωές σε λίγα μόλις λεπτά.
Εκτός από τις συνθήκες εργασίας σε αυτές τις χώρες- που σχεδόν επιβάλλονται από τις πολυεθνικές υπό το καθεστώς της οικονομικής απειλής- το ντοκιμαντέρ εξετάζει και την καλλιέργεια του βαμβακιού, το κατά πόσο ασφαλείς είναι οι βαμβακοφυτείες και γιατί είναι προτιμότερο να αγοράζουμε ρούχα από οργανικό βαμβάκι, Επίσης, θίγεται και το θέμα του fair trade εμπορίου στον τομέα της μόδας.
Ένα επιπλέον ζήτημα που προκύπτει από αυτήν την υπερπληθώρα ρούχων είναι φυσικά και η μόλυνση του περιβάλλοντος και τα προβλήματα που δημιουργούνται στην ατμόσφαιρα από τους τόνους των πεταμένων ρούχων στις ακτές της Ινδίας. - μόλις το 10% των ρούχων που δίνονται καταλήγουν στα thrift shops ή σε φιλανθρωπίες.
Είναι λοιπόν σημαντικό να μάθουμε και αυτήν την πλευρά της μοδας, και ποιο είναι λοιπόν το πραγματικό κόστος...
* Μέσα από αυτά τα 3 ντοκιμαντέρ σκέφτηκα πολύ. Αποφάσισα και εγώ λοιπόν να προσπαθήσω. Να κάνω ότι μπορώ για να κρατάω ασφαλή τον πλανήτη - το σπίτι μου, το σπίτι μας. Ο κάθε ένας από έμας έχει την συνείδηση να σκεφτεί τι μπορεί να κάνει για να συμβάλει σε αυτήν την προσπάθεια. Από μια λιγότερη πλαστική σακούλα στο σούπερ μάρκετ, την κατανάλωση λιγότερου κρέατος την εβδομάδα, μέχρι τον ακτιβισμό, όλα έχουν σημασία και μπορούν να βοηθήσουν!
Την επόμενη φορά που θα θέλεις να αγοράσεις ένα ακόμη ρούχο σκέψου, το χρειάζεσαι πραγματικά; Την επόμενη φορά που θα είσαι στεναχωρημένος επειδή το κινητό σου δεν είναι το τελευταίο μοντέλο αναρωτήσου, ακόμα και αν πάρεις το επόμενο μοντέλο αυτή θα είναι η πηγή της ευτυχίας σου; Άνοιξε τα μάτια σου και κοίτα γύρω σου. Η ζωή σου δεν είναι μόνο αντικείμενα, η ζωή σου δεν πρέπει να είναι αντικείμενα... Είναι τόσο απλό!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου