Γεια και χαρά, Χαρά εδώ!!!
Τι κάνετε; Ελπίζω να είστε όλοι καλά!!!
Για σήμερα, θα σας μιλήσω για ένα βιβλίο που έχω διαβάσει αρκετές φορές, και πάντα με αγγίζει για διαφορετικούς λόγους. Πρόκειται για τον Ξένο του Αλμπέρ Καμύ, έναν ήρωα και ένα βιβλίο που σίγουρα όλοι θα σας έχουν προτείνει κάποια στιγμή, και σίγουρα θα το έχετε ακούσει σε κάποια συζήτηση... Τι είναι όμως αυτό που κάνει τον Ξένο τόσο μεγάλο σε αξία;
Την πρώτη φορά που είχα διαβάσει το συγκεκριμένο βιβλίο, απογοήτευτηκα. Αλλά δεν το έβαλα κάτω! Το διάβασα και το ξαναδιάβασα σε διαφορετικές φάσεις και ηλικίες της ζωής μου, και στο τέλος κατάφερα να συμπαθήσω αυτόν τον ήρωα, ίσως και λίίίίγο να ταυτιστώ!
Ο Μερσό λοιπόν, ένας υπάλληλος γραφείου στο Αλγέρι, είναι και ο Ξένος της ιστορίας μας. Η ιστορία ξεκινάει με το θάνατο της μητέρας του, ένα γεγονός που τον αφήνει παγερά αδιάφορο. Αδιάφορο επίσης τον αφήνει και η σχέση του με μια κοπέλα, και τέλος αδιάφορα και φυσικά καταλήγει να σκοτώσει έναν άνθρωπο.
Έτσι απλά και αδιάφορα, χωρίς συναισθηματισμούς, με απόλυτη ειλικρίνια, χωρίς να νιώθει τίποτα, ο Μερσό αντιπροσωπεύει έναν άνθρωπο Ξένο. Έναν άνθρωπο που ζει για να πεθάνει, που δέχεται τις καταστάσεις ως έχουν, που δεν προσπαθεί να αποδείξει τίποτα, δεν προσπαθεί να ψαχτεί, δεν χωράει σε καλούπια ,λέει απλά τη γνώμη του, ό,τι νιώθει και αισθάνεται, αρνείται να πει ψέματα, είναι τόσο διαφορετικός, δεν χωράει στην ίδια την κοινωνία, είναι ένας Ξένος!
Πολλοί υποστηρίζουν ότι ο ήρωας του Καμύ, έχει όλα τα συμπτώματα του σύνδρομου Άσπεργκερ. Η άποψη αυτή ίσως να έχει κάποιο ενδιαφέρον, και να ''δικαιολογεί'' την παθητικότητα του ήρωα! Από την άλλη μεριά, δεν πρέπει να ξεχνάμε οτι ο Καμύ ήταν υπαρξιστής, και στο συγκεκριμένο βιβλίο προβάλει όλα τα χαρακτηριστικά που κάνουν τον ήρωα αντιήρωα, και ίσως δε χρειάζεται να διακαιολογήσουμε τη συμπεριφορά του!
Όπως και να έχει, ο Ξένος είναι ένα βιβλίο που κάθε φορά που διαβάζω, μου δίνει κάτι διαφορετικό, και φυσικά όσες φορές έχει τύχει να βρεθώ σε λογοτεχνικές συζητήσεις σχετικά με το συγκεκριμένο έργο, να ακούω τόσες πολλές και διαφορετικές ερμηνείες, και πραγματικά να το απολαμβάνω!
Φιλοσοφικά, κοινωνιολογικά, λογοτεχνικά και πολιτικά ακόμα, το έργο αυτό έχει τόσα να προσφέρει, με έναν ήρωα που δεν ξέρεις αν συμπαθείς ή όχι, που δεν ξέρεις αν πρέπει να τον λυπηθείς ή να νιώσεις οίκτο , και που στο κάτω κατω δεν ξέρεις αν πρέπει και να νιώσεις κάτι για αυτόν !
Θα χαρώ να μου πείτε και τη δική σας γνώμη !!!
Τι κάνετε; Ελπίζω να είστε όλοι καλά!!!
Για σήμερα, θα σας μιλήσω για ένα βιβλίο που έχω διαβάσει αρκετές φορές, και πάντα με αγγίζει για διαφορετικούς λόγους. Πρόκειται για τον Ξένο του Αλμπέρ Καμύ, έναν ήρωα και ένα βιβλίο που σίγουρα όλοι θα σας έχουν προτείνει κάποια στιγμή, και σίγουρα θα το έχετε ακούσει σε κάποια συζήτηση... Τι είναι όμως αυτό που κάνει τον Ξένο τόσο μεγάλο σε αξία;
Την πρώτη φορά που είχα διαβάσει το συγκεκριμένο βιβλίο, απογοήτευτηκα. Αλλά δεν το έβαλα κάτω! Το διάβασα και το ξαναδιάβασα σε διαφορετικές φάσεις και ηλικίες της ζωής μου, και στο τέλος κατάφερα να συμπαθήσω αυτόν τον ήρωα, ίσως και λίίίίγο να ταυτιστώ!
Ο Μερσό λοιπόν, ένας υπάλληλος γραφείου στο Αλγέρι, είναι και ο Ξένος της ιστορίας μας. Η ιστορία ξεκινάει με το θάνατο της μητέρας του, ένα γεγονός που τον αφήνει παγερά αδιάφορο. Αδιάφορο επίσης τον αφήνει και η σχέση του με μια κοπέλα, και τέλος αδιάφορα και φυσικά καταλήγει να σκοτώσει έναν άνθρωπο.
Έτσι απλά και αδιάφορα, χωρίς συναισθηματισμούς, με απόλυτη ειλικρίνια, χωρίς να νιώθει τίποτα, ο Μερσό αντιπροσωπεύει έναν άνθρωπο Ξένο. Έναν άνθρωπο που ζει για να πεθάνει, που δέχεται τις καταστάσεις ως έχουν, που δεν προσπαθεί να αποδείξει τίποτα, δεν προσπαθεί να ψαχτεί, δεν χωράει σε καλούπια ,λέει απλά τη γνώμη του, ό,τι νιώθει και αισθάνεται, αρνείται να πει ψέματα, είναι τόσο διαφορετικός, δεν χωράει στην ίδια την κοινωνία, είναι ένας Ξένος!
Πολλοί υποστηρίζουν ότι ο ήρωας του Καμύ, έχει όλα τα συμπτώματα του σύνδρομου Άσπεργκερ. Η άποψη αυτή ίσως να έχει κάποιο ενδιαφέρον, και να ''δικαιολογεί'' την παθητικότητα του ήρωα! Από την άλλη μεριά, δεν πρέπει να ξεχνάμε οτι ο Καμύ ήταν υπαρξιστής, και στο συγκεκριμένο βιβλίο προβάλει όλα τα χαρακτηριστικά που κάνουν τον ήρωα αντιήρωα, και ίσως δε χρειάζεται να διακαιολογήσουμε τη συμπεριφορά του!
Όπως και να έχει, ο Ξένος είναι ένα βιβλίο που κάθε φορά που διαβάζω, μου δίνει κάτι διαφορετικό, και φυσικά όσες φορές έχει τύχει να βρεθώ σε λογοτεχνικές συζητήσεις σχετικά με το συγκεκριμένο έργο, να ακούω τόσες πολλές και διαφορετικές ερμηνείες, και πραγματικά να το απολαμβάνω!
Φιλοσοφικά, κοινωνιολογικά, λογοτεχνικά και πολιτικά ακόμα, το έργο αυτό έχει τόσα να προσφέρει, με έναν ήρωα που δεν ξέρεις αν συμπαθείς ή όχι, που δεν ξέρεις αν πρέπει να τον λυπηθείς ή να νιώσεις οίκτο , και που στο κάτω κατω δεν ξέρεις αν πρέπει και να νιώσεις κάτι για αυτόν !
Θα χαρώ να μου πείτε και τη δική σας γνώμη !!!
Γεια σου Χαρά! Πρώτη φορά σχολιάζω στο blog σου! Ο Ξένος είναι ένα βιβλίο που διάβασα πριν από λίγο καιρό και πραγματικά δεν ξερω αν πρέπει να γράψω review στο blog μου γιατί δεν ξερω τι να πω! Με άφησε με μια αίσθηση απογοήτευσης. Δε βρήκα κανένα μα κανένα νόημα σε όλο αυτό. Στα βιβλία ψάχνω ενα κάτι, ενα γιατί και σ' αυτό δεν το βρήκα. Φιλόσοφος βέβαια ο Καμύ και ισως έπρεπε να το περιμένω.
ΑπάντησηΔιαγραφήΝα του δωσω κι άλλες ευκαιρίες όπως έκανες εσυ; So many books so little time όμως και δεν ξέρω!!
Καλησπέρα Μαρια και καλώς ήρθες στο blog μου! Αυτό ακριβώς ένιωθα και εγώ τις πρωτες φορες που διαβασα το συγκεκριμένο βιβλίο. Πέρασαν πολλές αναγνώσεις , και πολλές αλλαγες σε εμενα για να μπορέσω να προσπαθήσω να το κατανόησω! Να του δώσεις ευκαιρίες ναι! Αλλά και παλι, αυτή εινακ και η μαγεία της λογοτεχνίας ! Η κάθε ιστορία δεν αγγίζει το ίδιο τον εναν με τον άλλον ! :-) :-)
Διαγραφή